1- کمیته تحقیقات دانشجویی، دانشگاه علوم پزشکی قم، قم، ایران
2- دانشکده پیراپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی قم، قم، ایران
چکیده: (2136 مشاهده)
سردبیر محترم،
در حال حاضر، بزرگترین چالش برای سیستمهای بهداشتی و اقتصادی در سراسر جهان ظهور بیماری همه گیر COVID-19 است. خطرات مرتبط با این همه گیری فقط شامل مسائل پزشکی نیست، بلکه پیامدهای زیان بار گسترده ای را برای مسائل اقتصادی روانی - اجتماعی، رفتاری، حکمرانی، محیطی و فناوری در پی داشته است ]1[. این بیماری همه گیر به اقتصاد (به دلیل مشکلات اقتصادی، بیکاری، نا امنی مالی و فقر) آسیب رساندهاست. محدودیت های اعمال شده باعث کاهش نیروی کار در تمام بخشهای اقتصادی شده و باعث از بین رفتن بسیاری از مشاغل شدهاست. افراد با مشاغل کمدرآمد و افراد خوداشتغال بیشترین تأثیرپذیری را به دلیل از دست دادن کار یا تعطیلی موقت کار خود متحمل شدهاند. علاوه بر این، از آنجا که بحران COVID-19 به طور بالقوه آسیبهای عاطفی طولانی مدت را تحمیل می کند، اثرات مخربی را بر سلامت جسمانی و روانی و کیفیت زندگی افراد جامعه به دنبال دارد. به نظر می رسد برخی از مباحث اساسی روانی-اجتماعی ناشی از این بیماری عبارتند از: عزای غیر طبیعی برای مرگ عزیزان، قرنطینه خانگی، اختلال در زندگی روزمره، افزایش حساسیت و وسواس در تمیز کردن و شستشو و ضدعفونی کردن. همچنین اضطراب، نگرانی و ناراحتی روانی آن، و در نهایت پریشانی عمومی روانشناختی و نیز مشکلات ناشی از شایعات و تضعیف سرمایه اجتماعی و اختلالات حوزه اجتماعی مشکلات مالی ناشی از بیکاری و قرنطینه خانگی، تعطیلی مدارس، دانشگاهها و تأثیرات اجتماعی- آموزشی- تفریحی در مختل کردن آن از دیگر مسایل مربوط به این رخداد تلقی می شود ]2[...
نوع مطالعه:
نامه به سردبیر |
موضوع مقاله:
سلامت همگانی دریافت: 1400/2/25 | پذیرش: 1400/3/7 | انتشار الکترونیک پیش از انتشار نهایی: 1400/3/11 | انتشار: 1400/4/12