Leila Ghahremani, Mahin Nazari. Comparing prediction power of exercise intention and behavior based on self-efficacy and theory of planned behavior. Payesh 2013; 12 (1) :99-107
URL:
http://payeshjournal.ir/article-1-393-fa.html
چکیده: (5734 مشاهده)
هدف اصلي از انجام اين مطالعه، مقايسه پيشگويي قصد و رفتار فعاليت جسماني با استفاده از نظريه خودکارآمدي و نظريه رفتار برنامه ريزي شده است.
اين پژوهش، يك مطالعه مقطعي ـ تحليلي با هدف تعيين پيشگويي کنندههاي قصد و رفتار فعاليت جسماني بود که در آسايشگاه کهريزک شهر تهران انجام شد. نمونه مورد نظر در اين مطالعه 60 نفر فرد سالمند سالم سن 60 تا 85 سال بودند. ابزار مورد استفاده در اين پژوهش پرسشنامه بر اساس نظريه خودکارآمدي و رفتار برنامه ريزي شده بود. دادهها بر اساس نرمافزار SPSS و با استفاده از آزمون تحليل رگرسيون چند مرحلهاي تجزيه و تحليل شد.
يافتههاي اين مطالعه نشان داد که نظريه خودکارآمدي، 4/23 درصد و سازههاي نظريه رفتار برنامه ريزي شده، 6/35 درصد از واريانس قصد و نيز خودکارآمدي 3/21 درصد و رفتار برنامه ريزي شده 7/15 درصد از واريانس رفتار فعاليت جسماني را پوشش دادهاند.
با توجه به نقش نظريه خودکارآمدي و سازه نگرش احساسي در پيشگويي قصد و نظريه خودکارآمدي و نگرش ابزاري در پيشگويي رفتار، نتايج اين مطالعه بر لزوم توجه به مؤلفههاي فوق، به منظور آموزش قصد و رفتار فعاليت جسماني در سالمندان، تأکيد ميکند.
نوع مطالعه:
توصیفی |
پذیرش: 1390/1/30 | انتشار الکترونیک پیش از انتشار نهایی: 1391/11/8 | انتشار: 1391/10/26