مقدمه: آموزش بالینی بخش اساسی آموزش حرفه­ پرستاری است و نقش پرستاران بالینی در این آموزش را نمی­ توان نادیده گرفت. لذا سنجش مشارکت پرستاران در این خصوص جهت تامین اهداف آموزش بالینی دارای اهمیت و اولویت است، از این رو این پژوهش با هدف ترجمه و روانسنجی پرسشنامه سنجش مشارکت پرستاران بالینی در آموزش دانشجویان پرستاری انجام شد.
مواد و روش کار: این مطالعه روش شناسی و مقطعی در سال ۱۴۰۲ به ترتیب با ترجمه رفت و برگشتی به روش توصیه شده سازمان سلامت جهان انجام شد. روایی صوری با استفاده از مصاحبه شناختی با ۱۸ نفر از پرستاران واجد شرایط، همچنین روایی کیفی محتوا با نظر خواهی از ۱۰ نفر از متخصصان حوزه بخش های درمانی و ابزارسازی انجام شد. روایی سازه با استفاده از تحلیل عاملی تاییدی و با مشارکت ۲۰۰ نفر انجام شد. بررسی پایایی پرسشنامه از همسانی درونی با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ و ثبات نسبی با استفاده از روش آزمون – بازآزمون و همبستگی درونی انجام شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از ۲۲-SPSS و نرم افزار   lisrel- ۸/۸ انجام گرفت.
یافته ها: در بررسی روایی صوری و محتوایی پرسشنامه به روش کیفی، سؤالات به شکل مطلوبی نظر مخاطبان پرسشنامه و تیم متخصصان را تامین نمود. تحلیل عاملی تأییدی، با مقادیر حاصل از آزمون برازش با شاخص نیکوئی برازش (GFI) برابر با ۰/۹۷، شاخص نیکویی برازش تعدیل شده  (AGFI) برابر با ۰/۶۱، شاخص برازش نسبی (RFI) برابر با ۸۹/۰ و شاخص برازش مقایسه­ای (CFI) برابر با ۹۳/۰ نشان دهنده مناسب بودن مدل ساختاری پنج عاملی اجرا، تعهد، رضایت، موانع و انگیزش بود. پایایی کل ابزار با ضریب آلفای کرونباخ کل ۹۱/۰ به دست آمد و میزان ضریب همبستگی درون خوشه‌ای در بررسی آزمون- بازآزمون ۸۸/۰ محاسبه شد.
نتیجه گیری: نسخه فارسی پرسشنامه سنجش مشارکت پرستاران بالینی در آموزش دانشجویان پرستاری یک نسخه روا و پایا است که می­تواند برای اندازه ­گیری این مفهوم در بخش­ها ی درمانی مورد استفاده قرارگیرد.