مقدمه: پدیده سالمندی بیش از گذشته یک مسئله عمده جهانی شده است. چگونگی ارتقای کیفیت زندگی سالمندان و همچنین پیش‌گیری از افسردگی در سالمندان از معضلات جامعه است. این مطالعه با هدف تعیین ارتباط میزان استفاده از شبکه‌های اجتماعی با کیفیت زندگی و افسردگی در سالمندان شهر تهران سال ۱۴۰۲ انجام شد.
مواد و روش‌ کار: پژوهش حاضر یک پژوهش توصیفی ـ تحلیلی از نوع  مقطعی بود که بر روی ۲۳۵ نفر از سالمندانی که به مراکز بهداشت منتخب مراجعه نموده و معیارهای ورود به مطالعه را داشتند، انجام شد. پس از نمونه گیری جهت جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه جمعیت‌شناختی، پرسشنامه میزان استفاده از شبکه‌های اجتماعی، نسخه فارسی پرسشنامه کیفیت زندگی  سالمندان CASP-۱۹ و نسخه فارسی پرسشنامه افسردگی سالمندان (GDS-۱۵) استفاده شد. همچنین با استفاده از نرم‌افزار آماری SPSS-۲۶ تجزیه و تحلیل آماری انجام شد. ابتدا پیش فرض‌هایی از جمله نرمال بودن توزیع داده‌ها مورد بررسی قرار گرفت. پس از محرز شدن پیش فرض‌های مرتبط با آزمون‌های پارامتری، از آزمون‌ رگرسیونی خطی چند متغیره جهت بررسی رابطه بین  متغیر‌های مستقل و وابسته تحقیق استفاده شد.
یافته‌ها: جمعیت مورد مطالعه دارای دامنه سنی ۶۰ تا ۸۴ سال بودند و میانگین سنی آنها ۳/۶۱ ± ۶۴/۸۲ سال و ۷/۵۵ درصد زن بودند. میانگین نمره استفاده از شبکه مجازی ۳/۸۷±۲۰/۲۹ از ۶۵، نمره کل کیفیت زندگی ۸/۲۹±۳۸/۲۷ از ۵۷ و نمره کل افسردگی۱/۷۲±۶/۴۳ از ۱۵ بوده است.
نتیجه‌گیری: با استناد به نتایج، استفاده از شبکه‌های مجازی سبب افت کیفیت زندگی سالمندان شده و با افسردگی آنان ارتباطی نداشت. با توجه به یافته‌ها کیفیت زندگی با متغیرهای جمعیت‌شناختی و میزان استفاده از شبکه‌های اجتماعی سالمندان با متغیرهای جمعیت‌شناختی ارتباط داشتند.