مقدمه: بیمارمحوری به‌عنوان یکی از ابعاد کیفیت خدمات سلامت به یک اولویت جهانی در نظام‌های سلامت تبدیل شده است. بااین‌حال تعریف مورد توافق و جامعی از مفهوم بیمارمحوری وجود ندارد. هدف این پژوهش ارائه مفهوم روشن از بیمارمحوری و تعیین ابعاد آن بود.
مواد و روش‌ کار: این مطالعه به روش مرور حیطه‌ای انجام شد. تمامی مقالاتی که طی سال‌های ۱۳۸۱ تا ۱۴۰۲ منتشر شدند و به مفهوم و ابعاد بیمارمحوری پرداختند با کلیدواژه‌های مناسب در ۶ پایگاه داده‌ای جستجو و مورد بررسی قرار گرفتند. در نهایت ۴۳ مقاله انتخاب و با استفاده از نرم‌افزار MAXQDA۱۰ به روش موضوعی تحلیل شد.
یافته‌ها: بر اساس منابع بررسی شده مجموعا ۶۵ تعریف از بیمارمحوری استخراج شد. همچنین ۴۵جزء برای بیمارمحوری شناسایی شد که در فرایند تحلیل موضوعی در هشت بعد گروه‌بندی شدند. این ابعاد عبارت‌بودند از: ۱-بیمار به عنوان یک شخص منحصر به فرد ۲-مشارکت بیمار و احترام به ترجیحات او ۳-مراقبت یکپارچه و مداوم ۴-آموزش و ارتباط موثر ۵-دسترسی به خدمات ۶-رفاه و آسایش جسمانی ۷-حمایت عاطفی و ۸-مشارکت خانواده و همراهان.
نتیجه‌گیری: درک کامل از بیمارمحوری و اجرای آن در تمامی جنبه‌های مراقبت از بیمار به‌عنوان یک استاندارد حرفه‌ای در تمامی مراکز درمانی تبدیل شده است. وزارت بهداشت با تدوین و ابلاغ چارچوب و الزامات اجرایی مشخص، می‌تواند نقش کلیدی در ترویج و تقویت این مفهوم داشته باشد. این اقدامات نه‌تنها به بهبود کیفیت خدمات سلامت کمک می‌کنند، بلکه تجربه بیماران را از دریافت خدمات به طور قابل‌توجهی ارتقا می‌دهد. این رویکرد منجر به ایجاد یک نظام مراقبتی متعالی و پایدار خواهد شد که در آن بیماران نه‌تنها به‌عنوان دریافت‌کنندگان خدمات، بلکه به‌عنوان شرکای فعال در فرایند درمان خود شناخته می‌شوند.