دوره 18، شماره 1 - ( بهمن ـ اسفند 1397 )
جلد 18 شماره 1 صفحات 94-87 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Sadeghi A, Maftoon F, Mehrizi A H, Tavousi M. Relationship between job satisfaction and mental health with self-efficacy. Payesh 2019; 18 (1) :87-94
URL: http://payeshjournal.ir/article-1-1012-fa.html
URL: http://payeshjournal.ir/article-1-1012-fa.html
صادقی امیر، مفتون فرزانه، حائری مهریزی علی اصغر، طاووسی محمود. بررسی نقش تعدیل کنندگی خودکارآمدی بر رابطه رضایت شغلی و سلامت روان. پایش. 1397; 18 (1) :87-94
امیر صادقی1 
، فرزانه مفتون2 ، علی اصغر حائری مهریزی2 ، محمود طاووسی* 2
، فرزانه مفتون2 ، علی اصغر حائری مهریزی2 ، محمود طاووسی* 2
1- دانشگاه تربیت مدرس، دانشکده علوم پزشکی، تهران، ایران
2- مرکز تحقیقات سنجش سلامت، پژوهشکده علوم بهداشتی جهاد دانشگاهی، تهران، ایران
2- مرکز تحقیقات سنجش سلامت، پژوهشکده علوم بهداشتی جهاد دانشگاهی، تهران، ایران
چکیده: (4868 مشاهده)
مقدمه: هدف از این مطالعه توصیفی- تحلیلی بررسی نقش تعدیل کنندگی خودکار آمدی بر رابطه بین دو متغیر رضایت شغلی و سلامت روان در کارشناسان رشته بهداشت عمومی بود.
مواد و روش کار: جامعه آماری مشتمل بود بر 91 کارشناس شاغل در مراکز بهداشتی و درمانی شهر تهران که به صورت نمونه در دسترس در مطالعه شرکت داده شدند. ابزار مورد استفاده این مطالعه شامل گونه فارسی دو ابزار استاندارد سنجش خودکارآمدی عمومی و سنجش سلامت روان (12-GHQ) و همچنین ابزار محقق ساخته برای سنجش رضایت شغلی بود.
یافته ها: یافته های پژوهش نشان داد که افراد مورد مطالعه از میزان خود کارآمدی، رضایت فرد از شغل خود و سطح سلامت روان نسبتاً خوبی برخوردارند. نتایج نشان داد رابطه بین خودکارآمدی و سلامت روان معنادار بوده و سلامت روان حدود 20% درصد توسط خودکارآمدی پیش بینی شده است. رابطه بین رضایت شغلی و سلامت روان نیز معنادار بوده و حاکی از پیش‌بینی حدود 12 درصدی سلامت روان توسط رضایت شغلی است. همچنین رابطه بین خودکارآمدی و رضایت شغلی با سلامت روان نیز معنادار بوده و نشان از پیش‌بینی 24 درصدی سلامت روان توسط این دو متغیر داشت. در نهایت با تعدیل اثر خودکارآمدی ضریب همبستگی رضایت شغلی و سلامت روان به میزان 238/0 معنادار شد.
بحث و نتیجه گیری: ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﻛﻠﻲ ﭘـﮋﻭﻫﺶ ﺣﺎﺿـﺮ حاکی از موثر بودن رضایت شغلی و خودکارآمدی بر سلامت روان بوده و نشان داده شد که خودکارآمدی در تقویت رابطه بین رضایت شغلی و سلامت روان نقش قابل تاملی دارد.
مواد و روش کار: جامعه آماری مشتمل بود بر 91 کارشناس شاغل در مراکز بهداشتی و درمانی شهر تهران که به صورت نمونه در دسترس در مطالعه شرکت داده شدند. ابزار مورد استفاده این مطالعه شامل گونه فارسی دو ابزار استاندارد سنجش خودکارآمدی عمومی و سنجش سلامت روان (12-GHQ) و همچنین ابزار محقق ساخته برای سنجش رضایت شغلی بود.
یافته ها: یافته های پژوهش نشان داد که افراد مورد مطالعه از میزان خود کارآمدی، رضایت فرد از شغل خود و سطح سلامت روان نسبتاً خوبی برخوردارند. نتایج نشان داد رابطه بین خودکارآمدی و سلامت روان معنادار بوده و سلامت روان حدود 20% درصد توسط خودکارآمدی پیش بینی شده است. رابطه بین رضایت شغلی و سلامت روان نیز معنادار بوده و حاکی از پیش‌بینی حدود 12 درصدی سلامت روان توسط رضایت شغلی است. همچنین رابطه بین خودکارآمدی و رضایت شغلی با سلامت روان نیز معنادار بوده و نشان از پیش‌بینی 24 درصدی سلامت روان توسط این دو متغیر داشت. در نهایت با تعدیل اثر خودکارآمدی ضریب همبستگی رضایت شغلی و سلامت روان به میزان 238/0 معنادار شد.
بحث و نتیجه گیری: ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﻛﻠﻲ ﭘـﮋﻭﻫﺶ ﺣﺎﺿـﺮ حاکی از موثر بودن رضایت شغلی و خودکارآمدی بر سلامت روان بوده و نشان داده شد که خودکارآمدی در تقویت رابطه بین رضایت شغلی و سلامت روان نقش قابل تاملی دارد.
نوع مطالعه: توصیفی |
پذیرش: 1397/1/21 | انتشار الکترونیک پیش از انتشار نهایی: 1397/1/27 | انتشار: 1398/1/27
پذیرش: 1397/1/21 | انتشار الکترونیک پیش از انتشار نهایی: 1397/1/27 | انتشار: 1398/1/27
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |