مقدمه: میزان باروری کل در ایران به کمتر از سطح جایگزینی رسیده است. این امر نگرانی‌های متعددی در رابطه با آینده جمعیت کشور در سیاستگذاران حوزه‌های مختلف ایجاد کرده است. هدف این مطالعه بررسی تأثیر رضایت از زندگی زناشویی زنان بر تعداد فرزندان زنده به ­دنیا آمده بود.
مواد و روش کار: برای این منظور تعداد ۳۸۵ نفر از زنان همسردار ۱۸-۴۴ سال ساکن نقاط شهری شهرستان کاشان در سال ۱۴۰۱ با استفاده از روش نمونه‌گیری خوشه‌ای چندمرحله‌ای پیمایش شدند. برای اندازه‌گیری رضایت از زندگی زناشویی از پرسشنامه استاندارد استفاده و اعتبار آن نیز توسط تحلیل عاملی تأییدی بررسی و تأیید شد.
یافته‌ها: یافته­ ها نشان داد که میانگین تعداد فرزندان زنده به دنیا آمده زنان مورد مطالعه برابر با ۱/۴۳ فرزند است. میانگین رضایت از زندگی زناشویی زنان پاسخگو کمتر از میانگین مورد انتظار بود و  تنها ۱۱ درصد پاسخگویان سطح رضایت از زندگی زناشویی بالا را گزارش کردند. نتایج تحلیل چند متغیره بیانگر آن بود که با افزایش رضایت از زندگی زناشویی زنان تعداد فرزندان زنده به­دنیا آمده به­طور معنی­داری افزایش می­یابد.
نتیجه‌گیری: نتایج این پژوهش نشان می‌دهد تلاش در راستای افزایش رضایت از زندگی زناشویی می­تواند سطح فعلی باروری را افزایش دهد. از این­رو، پیشنهاد می‌شود که در سیاست‌های جدید جمعیتی به تدوین برنامه­هایی، با هدف ارتقاء رضایت از زندگی زناشویی، توجه شود.