برآورد تمایل به پرداخت برای واکسن کووید – 19 با استفاده از روش ارزش گذاری مشروط - پایش
دوره 20، شماره 2 - ( فروردین ـ اردیبهشت 1400 )                   جلد 20 شماره 2 صفحات 236-223 | برگشت به فهرست نسخه ها


XML English Abstract Print


1- دانشکده اقتصاد و مدیریت، دانشگاه قم، قم، ایران
چکیده:   (2644 مشاهده)
مقدمه: وجود بحران اپیدمی کووید 19 در جهان، ضرورت انجام مطالعات همه جانبه در این زمینه را به وجود می آورد. واکسیناسیون به عنوان یک عنصر اساسی در پیشگیری و کنترل بیماری هاست. روش ارزش گذاری مشروط یکی از روش های تخمین تمایل به پرداخت و تحلیل هزینه  فایده است. هدف از مطالعه حاضر، برآورد میانگین تمایل به پرداخت افراد برای واکسن کووید 19 با مدت زمان محافظت یکساله و طولانی مدت و تعیین عوامل مؤثر بر آن، است.
مواد و روش کار: پژوهش حاضر یک پژوهش توصیفی - تحلیلی بود. داده های مورد نیاز از تکمیل 370 پرسشنامه دوگانه دوبعدی به صورت برخط، در اواخر آبان 1399از مردم ایران جمع آوری شده است. برای برآورد تمایل به پرداخت افراد از روش ارزش گذاری مشروط و مدل لوجیت استفاده شده است.
یافته ها: نتایج نشان داد، 7/65 درصد افراد مایل به پرداخت مبلغی برای واکسن هستند. متغیرهای درآمد خانوار، سن، سابقه بیماری زمینه-ای، سابقه ابتلا به کووید 19، نگرش، مبلغ پیشنهادی و فرد سالمند در خانواده تأثیر مثبت و معنی دار بر واکسینه شدن طولانی مدت و متغیرهای سن، درآمد خانوار، سابقه بیماری زمینه ای، نگرش و مبلغ پیشنهادی اثر مثبت و معنی دار برای سالیانه واکسینه شدن دارند. همچنین، متوسط تمایل به پرداخت هر نفر375000 تومان برای واکسینه شدن طولانی مدت و 113000 تومان به صورت سالیانه بدست آمد.
نتیجه گیری: به طور معمول در مطالعات ارزش گذاری مشروط افراد مبلغ پیشنهادی کمتر را برای سیاست مورد مطالعه پیشنهاد می کنند. اما در این مطالعه افراد حاضرند برای انجام واکسیناسیون مبلغ بیشتر را پرداخت کنند که نشان می دهد این برنامه از دیدگاه مردم حائز اهمیت است. لذا این موضوع می تواند ابزار مدیریتی مؤثری برای مسئولان امر جهت اجرای بهتر سیاست ها باشد.
متن کامل [PDF 1139 kb]   (1014 دریافت)    
نوع مطالعه: توصیفی | موضوع مقاله: مدیریت خدمات بهداشتی درمانی
دریافت: 1399/10/17 | پذیرش: 1400/1/24 | انتشار الکترونیک پیش از انتشار نهایی: 1400/1/30 | انتشار: 1400/2/7

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.