دوره 6، شماره 3 - ( تابستان 1386 )
جلد 6 شماره 3 صفحات 0-0 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
محمد نریمانی ، سعید آریاپوران ، سعید صادقیه اهری . مقایسه خودپایی و سلامت عمومی در ورزشکاران گروهی و انفرادی و افراد غیر ورزشکار. پایش. 1386; 6 (3)
چکیده: (5902 مشاهده)
پژوهش حاضر به بررسي رابطه خودپايي و سلامت رواني در بين دانشجويان ورزشكار گروهي و انفرادي و دانشجويان غير ورزشكار پرداخته است. به اين منظور تعداد 116 نفر (62 نفر غير ورزشكار، 34 نفر ورزشكار گروهي و 20 نفر ورزشكار انفرادي) در اين پژوهش شركت كردند.
ورزشكاران بيشتر دانشجوياني بودند كه براي شركت در مسابقات، انتخاب شده يا شركت كرده بودند. ابزارهاي جمع‌آوري اطلاعات شامل پرسشنامه خودپايي(25 سؤال) و پرسشنامه سلامت عمومي (28 سؤال) بوده است كه داراي 4 زير مقياس اضطراب، علايم جسماني، اختلال در عملكرد اجتماعي و افسردگي است.
تجزيه و تحليل آماري داده‌هاي پژوهشي نشان داد كه از نظر ميزان خودپايي بين سه گروه مورد مطالعه تفاوت معني‌دار وجود داشت(05/0>P)، به اين معني كه ميزان خودپايي در ورزشكاران انفرادي بيشتر از گروهي و در ورزشكاران گروهي بيشتر از غير ورزشكاران بوده است. از نظر ميزان سلامت رواني نيز بين سه گروه مورد مطالعه تفاوت معني‌دار وجود داشت كه در زير مقياس‌هاي اختلال در عملكرد اجتماعي و افسردگي چشمگير‌تر بود. به اين معني كه ميزان اختلال در عملكرد در ورزشكاران گروهي و ميزان افسردگي در غير ورزشكاران بيشتر از دو گروه ديگر بوده است(05/0>P). همچنين از نظر ميزان افسردگي بين ورزشكاران دختر و پسر تفاوت معني‌دار وجود داشت به اين معني كه ميانگين نمره افسردگي در پسران بيشتر از دختران بوده است
(05/0>P).
نتايج اين مطالعه نشان دادكه اختلال كاركرد اجتماعي در بين ورزشكارانتيمي و افسردگي در بين افراد غير ورزشكار، شيوع بيشتري دارد.
ورزشكاران بيشتر دانشجوياني بودند كه براي شركت در مسابقات، انتخاب شده يا شركت كرده بودند. ابزارهاي جمع‌آوري اطلاعات شامل پرسشنامه خودپايي(25 سؤال) و پرسشنامه سلامت عمومي (28 سؤال) بوده است كه داراي 4 زير مقياس اضطراب، علايم جسماني، اختلال در عملكرد اجتماعي و افسردگي است.
تجزيه و تحليل آماري داده‌هاي پژوهشي نشان داد كه از نظر ميزان خودپايي بين سه گروه مورد مطالعه تفاوت معني‌دار وجود داشت(05/0>P)، به اين معني كه ميزان خودپايي در ورزشكاران انفرادي بيشتر از گروهي و در ورزشكاران گروهي بيشتر از غير ورزشكاران بوده است. از نظر ميزان سلامت رواني نيز بين سه گروه مورد مطالعه تفاوت معني‌دار وجود داشت كه در زير مقياس‌هاي اختلال در عملكرد اجتماعي و افسردگي چشمگير‌تر بود. به اين معني كه ميزان اختلال در عملكرد در ورزشكاران گروهي و ميزان افسردگي در غير ورزشكاران بيشتر از دو گروه ديگر بوده است(05/0>P). همچنين از نظر ميزان افسردگي بين ورزشكاران دختر و پسر تفاوت معني‌دار وجود داشت به اين معني كه ميانگين نمره افسردگي در پسران بيشتر از دختران بوده است
(05/0>P).
نتايج اين مطالعه نشان دادكه اختلال كاركرد اجتماعي در بين ورزشكارانتيمي و افسردگي در بين افراد غير ورزشكار، شيوع بيشتري دارد.
نوع مطالعه: توصیفی |
پذیرش: 1397/9/7 | انتشار: 1386/3/25
پذیرش: 1397/9/7 | انتشار: 1386/3/25
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |