دوره 7، شماره 2 - ( بهار 1387 )
جلد 7 شماره 2 صفحات 0-0 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Salimi J., Zarei M.R. Trauma: an epidemiological study from a single institute in Ahvaz, Iran. Payesh 2008; 7 (2)
URL: http://payeshjournal.ir/article-1-663-fa.html
URL: http://payeshjournal.ir/article-1-663-fa.html
جواد سلیمی ، محمدرضا زارعی . بررسی اپیدمیولوژیک بیماران ترومایی مراجعه کننده به بیمارستان گلستان شهر اهواز. پایش. 1387; 7 (2)
چکیده: (5791 مشاهده)
امروز تروما بيش از پيش به عنوان يك علت مهم مرگ و ناتواني در كشورهاي توسعه يافته و در حال توسعه مورد توجه قرار گرفته است. پيشگيري از جمله مهم‌ترين راهكارها براي برخورد با اين معضل است كه لازمه آن شناخت اپيدميولوژي تروما است.
مطالعه حاضر، وضعيت بخشي از بيماران ترومايي مراجعه كننده به يك بيمارستان آموزشي و درماني شهر اهواز را در سال 1380 مورد بررسي قرار داده است. در اين مطالعه توصيفي و مقطعي، بيماران ترومايي مراجعه كننده به بيمارستان گلستان با بستري بيش از 24 ساعت مورد بررسي قرار گرفتند.
معيارهاي تشخيصي آسيب، بر اساس ICD 10) International Classification of Disease) و معيارهاي شدت آسيب، براساس (AIS)
Abbreviated Injury Scale طراحي شد. پزشكان آموزش ديده به روش مصاحبه و مشاهده پرونده بيماران، اطلاعات را جمع‌آوري و بيماران را تا زمان ترخيص پي‌گيري كردند. از ميان 1141 بيمار مورد مطالعه 952 نفر مرد بود. فراوان‌ترين مكانيسم تروما حوادث رانندگي، 671 نفر (59 درصد) با اكثريت عابرين پياده 241 نفر (36 درصد) و بعد از آن موتورسواران 237 نفر ( 3/35 درصد) بودند. در حوادث غير رانندگي، بيشترين مكانيسم آسيب، سقوط بود. ميانگين شدت آسيب و مدت اقامت در بيمارستان و همچنين ميزان مرگ بين حوادث ترافيكي و حوادث غير ترافيكي از نظر آماري تفاوت معني‌داري داشتند(05/0>P).
9 درصد از بيماران مورد مطالعه فوت كردند. نتايج اين مطالعه مشخص مي سازد كه بايد به برنامه‌هاي آموزشي پيشگيرانه توجه بيشتري نمود و در مورد حوادث رانندگي بايد تدابيري در مورد پيشگيري از وقوع حوادث اتخاذ كرد.
مطالعه حاضر، وضعيت بخشي از بيماران ترومايي مراجعه كننده به يك بيمارستان آموزشي و درماني شهر اهواز را در سال 1380 مورد بررسي قرار داده است. در اين مطالعه توصيفي و مقطعي، بيماران ترومايي مراجعه كننده به بيمارستان گلستان با بستري بيش از 24 ساعت مورد بررسي قرار گرفتند.
معيارهاي تشخيصي آسيب، بر اساس ICD 10) International Classification of Disease) و معيارهاي شدت آسيب، براساس (AIS)
Abbreviated Injury Scale طراحي شد. پزشكان آموزش ديده به روش مصاحبه و مشاهده پرونده بيماران، اطلاعات را جمع‌آوري و بيماران را تا زمان ترخيص پي‌گيري كردند. از ميان 1141 بيمار مورد مطالعه 952 نفر مرد بود. فراوان‌ترين مكانيسم تروما حوادث رانندگي، 671 نفر (59 درصد) با اكثريت عابرين پياده 241 نفر (36 درصد) و بعد از آن موتورسواران 237 نفر ( 3/35 درصد) بودند. در حوادث غير رانندگي، بيشترين مكانيسم آسيب، سقوط بود. ميانگين شدت آسيب و مدت اقامت در بيمارستان و همچنين ميزان مرگ بين حوادث ترافيكي و حوادث غير ترافيكي از نظر آماري تفاوت معني‌داري داشتند(05/0>P).
9 درصد از بيماران مورد مطالعه فوت كردند. نتايج اين مطالعه مشخص مي سازد كه بايد به برنامه‌هاي آموزشي پيشگيرانه توجه بيشتري نمود و در مورد حوادث رانندگي بايد تدابيري در مورد پيشگيري از وقوع حوادث اتخاذ كرد.
نوع مطالعه: توصیفی |
پذیرش: 1397/9/7 | انتشار: 1387/1/27
پذیرش: 1397/9/7 | انتشار: 1387/1/27
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |