دوره 7، شماره 4 - ( پاییز 1387 )
جلد 7 شماره 4 صفحات 374-369 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Seidaghamiri Z.B., Hosseini N.S., Ramezanzadeh F., Haghollahi F., Vijeh M.. Effect of acupressure by Sea-Bands on nausea and vomiting of pregnancy. Payesh 2008; 7 (4) :369-374
URL: http://payeshjournal.ir/article-1-646-fa.html
URL: http://payeshjournal.ir/article-1-646-fa.html
زهرا بیگم سید آقا میری ، نجمه السادات حسینی ، فاطمه رمضان زاده ، فدیه حق اللهی ، محسن ویژه . تأثیر طب فشاری بر فراوانی و شدت تهوع بارداری. پایش. 1387; 7 (4) :369-374
چکیده: (6753 مشاهده)
تهوع و استفراغ بارداری در 70 درصد موارد بین هفتههای 4 تا 6 بارداری شروع می‌شود و تا هفتههای 12 تا 14 و حتی گاهی تا هفته 20 بارداری هم ادامه دارد. طب فشاری، روشی مؤثر و بی‌خطر در درمان تهوع و استفراغ بارداری شناخته شده است. این مطالعه با هدف بررسی اثر طب فشاری
(Acupuncture- like acupressure) بر فراوانی و شدت تهوع دوران بارداری، در دو گروه مداخله و دارونما صورت گرفت.
مطالعه مداخله‌ای حاضر بر روی 120 نفر از زنان باردار مراجعه کننده به مراکز بهداشتی ـ درمانی تحت پوشش دانشگاه علوم پزشکی تهران با شکایت تهوع و استفراغ بارداری، که به طور غیرتصادفی آسان انتخاب شده بودند؛ صورت گرفت. اطلاعات جمعیت شناختی جمع آوری شد و افراد در دو گروه مداخله (62 نفر) و دارونما (58 نفر) جای گرفتند. در گروه مداخله، دستبند طب فشاری روی نقطه نیگان (P6) و در گروه دارونما روی نقطه دارونما به مدت 4 روز قرار گرفت. در طول روزهای درمان، مادر با استفاده از پرسشنامه سنجش تهوع و استفراغ، وضعیت خود را ثبت کرد. از روز چهارم به بعد باند از دست مادر خارج شد؛ ولی سنجش وضعیت تهوع و استفراغ تا 3 روز پس از آن توسط مادر انجام گرفت. روایی پرسشنامه با استفاده از روش اعتبار محتوی و پایایی آن با استفاده از روش تعیین ضریب همبستگی (آلفای کرونباخ) و آزمون مجدد t تعیین شد.
نتایج نشان داد که کاهش تعداد و شدت تهوع در هر دو گروه مداخله و دارونما وجود داشت؛ اما کاهش تعداد و شدت تهوع در گروه مداخله (70 درصد) بیشتر از گروه دارونما (16 درصد) بود.(0001/0>P).
(Acupuncture- like acupressure) بر فراوانی و شدت تهوع دوران بارداری، در دو گروه مداخله و دارونما صورت گرفت.
مطالعه مداخله‌ای حاضر بر روی 120 نفر از زنان باردار مراجعه کننده به مراکز بهداشتی ـ درمانی تحت پوشش دانشگاه علوم پزشکی تهران با شکایت تهوع و استفراغ بارداری، که به طور غیرتصادفی آسان انتخاب شده بودند؛ صورت گرفت. اطلاعات جمعیت شناختی جمع آوری شد و افراد در دو گروه مداخله (62 نفر) و دارونما (58 نفر) جای گرفتند. در گروه مداخله، دستبند طب فشاری روی نقطه نیگان (P6) و در گروه دارونما روی نقطه دارونما به مدت 4 روز قرار گرفت. در طول روزهای درمان، مادر با استفاده از پرسشنامه سنجش تهوع و استفراغ، وضعیت خود را ثبت کرد. از روز چهارم به بعد باند از دست مادر خارج شد؛ ولی سنجش وضعیت تهوع و استفراغ تا 3 روز پس از آن توسط مادر انجام گرفت. روایی پرسشنامه با استفاده از روش اعتبار محتوی و پایایی آن با استفاده از روش تعیین ضریب همبستگی (آلفای کرونباخ) و آزمون مجدد t تعیین شد.
نتایج نشان داد که کاهش تعداد و شدت تهوع در هر دو گروه مداخله و دارونما وجود داشت؛ اما کاهش تعداد و شدت تهوع در گروه مداخله (70 درصد) بیشتر از گروه دارونما (16 درصد) بود.(0001/0>P).
نوع مطالعه: توصیفی |
پذیرش: 1397/9/7 | انتشار: 1387/7/24
پذیرش: 1397/9/7 | انتشار: 1387/7/24
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |