دوره 8، شماره 1 - ( زمستان 1387 )
جلد 8 شماره 1 صفحات 95-93 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
علی اصغر هدایتی ، صادق زینالی . سلامت؛ محور توسعه پایدار. پایش. 1387; 8 (1) :93-95
چکیده: (6186 مشاهده)
سردبیر محترم
«توسعه پایدار» به عنوان مفهومی با سابقه بیش از سه دهه در ادبیات توسعه، امروزه به یک قالب فکری عمده در بسیاری از کشورها، بالأخص کشورهای در حال توسعه، بدل شده است. با وجود آن که این مفهوم، مانند مفهوم توسعه، تعاریف و تفاسیر متعددی را در بر گرفته، اما در سطح بین‌المللی دارای اجماعی علمی و عملی است که از طریق سازمان ملل و نهادهای مرتبط، به مثابه برنامه عمل توسعه کشورها پیشنهاد شده است.
بر اساس تعریف کمیسیون جهانی محیط زیست و توسعه (کمیسیون برانت لند) در سال 1987، «توسعه پایدار»، عبارت است از توسعه‌ای که نیازهای کنونی را تأمین می‌کند، بدون آن که توانایی نسل‌های آینده را در برآوردن نیازهای خود، به مخاطره افکند. پایداری در عمل، معادله‌ای میان ضرورت‌های زیست محیطی و نیازهای توسعه است.
توسعه پایدار، توسعه‌ای کل نگر است و همه ابعاد اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی، زیست محیطی و دیگر نیازهای بشری را در بر می‌گیرد. به اعتباری، مهم‌ترین شاخصه و جاذبه توسعه پایدار در جامع نگری آن است. توسعه پایدار برآورنده نیازها و آرمان‌های انسان، نه فقط در یک کشور و یک منطقه، بلکه تمامی مردم سراسر جهان را درحال و آینده در بر می‌گیرد.
از سوی دیگر، سلامت به عنوان رفاه کامل جسمی، روانی و اجتماعی، عرصه‌ای است که پیوندی وثیق با سایر عرصه‌های سیاسـی، اجتماعی، اقتصادی ،فرهنگی، صنعتی و.. .هر جامعه دارد و امروزه، در نتیجه پیچیـده‌تر شدن ابعاد چـالش‌های گوناگون توسعه‌ای بسیاری از کشورها، تأمین، حفظ و ارتقای سطح سلامت به محوری‌ترین دغدغه و چالش فرا روی سیاست‌گذاران، تصمیم گیران و مردم تبدیل شده است.
این نامه بر آن است تا روند اجماع بین‌المللی پیرامون نقش و جایگاه محوری سلامت در قالب فکری توسعه پایدار را از طریق بررسی مهم‌ترین اجلاسیه‌های بین‌المللی و تصمیمات عملی آنها در سه دهه گذشته، به اجمال ارائه کند.
«توسعه پایدار» به عنوان مفهومی با سابقه بیش از سه دهه در ادبیات توسعه، امروزه به یک قالب فکری عمده در بسیاری از کشورها، بالأخص کشورهای در حال توسعه، بدل شده است. با وجود آن که این مفهوم، مانند مفهوم توسعه، تعاریف و تفاسیر متعددی را در بر گرفته، اما در سطح بین‌المللی دارای اجماعی علمی و عملی است که از طریق سازمان ملل و نهادهای مرتبط، به مثابه برنامه عمل توسعه کشورها پیشنهاد شده است.
بر اساس تعریف کمیسیون جهانی محیط زیست و توسعه (کمیسیون برانت لند) در سال 1987، «توسعه پایدار»، عبارت است از توسعه‌ای که نیازهای کنونی را تأمین می‌کند، بدون آن که توانایی نسل‌های آینده را در برآوردن نیازهای خود، به مخاطره افکند. پایداری در عمل، معادله‌ای میان ضرورت‌های زیست محیطی و نیازهای توسعه است.
توسعه پایدار، توسعه‌ای کل نگر است و همه ابعاد اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی، زیست محیطی و دیگر نیازهای بشری را در بر می‌گیرد. به اعتباری، مهم‌ترین شاخصه و جاذبه توسعه پایدار در جامع نگری آن است. توسعه پایدار برآورنده نیازها و آرمان‌های انسان، نه فقط در یک کشور و یک منطقه، بلکه تمامی مردم سراسر جهان را درحال و آینده در بر می‌گیرد.
از سوی دیگر، سلامت به عنوان رفاه کامل جسمی، روانی و اجتماعی، عرصه‌ای است که پیوندی وثیق با سایر عرصه‌های سیاسـی، اجتماعی، اقتصادی ،فرهنگی، صنعتی و.. .هر جامعه دارد و امروزه، در نتیجه پیچیـده‌تر شدن ابعاد چـالش‌های گوناگون توسعه‌ای بسیاری از کشورها، تأمین، حفظ و ارتقای سطح سلامت به محوری‌ترین دغدغه و چالش فرا روی سیاست‌گذاران، تصمیم گیران و مردم تبدیل شده است.
این نامه بر آن است تا روند اجماع بین‌المللی پیرامون نقش و جایگاه محوری سلامت در قالب فکری توسعه پایدار را از طریق بررسی مهم‌ترین اجلاسیه‌های بین‌المللی و تصمیمات عملی آنها در سه دهه گذشته، به اجمال ارائه کند.
نوع مطالعه: توصیفی |
پذیرش: 1397/9/7 | انتشار: 1387/10/26
پذیرش: 1397/9/7 | انتشار: 1387/10/26
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |