Mendeley  

Zotero  

Khodamoradi S, Maddahi M E, Ahadi H, Besharat M, Mehdi Mazaheri Tehrani M. Conceptualizing cultural resilience during the Covid-19 pandemic: A review. Payesh 2024; 23 (2) :259-269
URL: http://payeshjournal.ir/article-1-2396-fa.html

مقدمه: همه­ گیری کووید-۱۹ به ما آموخت صرفا ویژگی­ های زیستی ما برای مقابله با بیماری و مشکلات کافی نیست. تاب­ آوری به فرایند پویای سازگاری مثبت با تجارب تلخ و ناگوار اطلاق می­ شود، که توانایی ما را در کنترل شرایط و دست کاری بهینه موقعیت منعکس می­ کند. این توانمندی شامل ابعادی درونی، نقش تجارب و الگوهای ذهنی، و ابعادی بیرونی، شامل مختصات یا تلاش اجتماع در تسلط بر چالش ­ها است. در پژوهش ­ها صرفا مفهوم تاب­ آوری اجتماعی به­ عنوان بعد بیرونی مورد تاکید قرار گرفته و نقش فرهنگ به­ عنوان یک مولفه­ مستقل و دارای هویت نادیده گرفته شده است. در این­ مقاله الزام مفهوم­ پردازی تاب­ آوری فرهنگی، هدف قرار گرفته شد. در واقع، توانمندی­ هایی که فرهنگ به­ واسطه­ مولفه­ های مختلفی که در اختیار ما می ­گذارد تا بتوانیم در شرایط بحرانی، توانایی سازگاری، تغییر شرایط، و ارتقای عملکرد داشته باشیم، مطالعه شد.
مواد و روش کار: این بررسی از لحاظ روش ­شناسی یک مطالعه مروری سیستماتیک بود. در این پژوهش کلیدواژه ­های تاب ­آوری (Resilience)، اجتماع (Community)، فرهنگ (Culture) و سرسختی (Hardness) در مقالات فارسی و انگلیسی ثبت شده در پایگاه­ های P‏ubMed ،Science Direct ، Google Scholar،Magiran ، و SID با اندکس «و» یا "and" در بازه زمانی سال ۱۹۹۰ تا ۲۰۱۸ جستجو شدند. مقالات به ­دست آمده در مراحل چندگانه­ ارزیابی و در نهایت بررسی بر روی ۲۳ مقاله انجام شد.
یافته ­ها: در نتیجه مطالعات بین ­رشته­ ای، مولفه­ های احتمالی این سازه به این شرح است: تعلق و ریشه­ دار بودن، اعتماد، تعهد، حس غرور و پیوندجویی.
نتیجه گیری: تاب­ آوری فرهنگی را می­ توان ظرفیت و توانمندی سازگاری و مقابله با بحران به کمک اسلوب­ های تاریخی، اسطوره، آداب و رسوم و باورهای فرهنگی دانست.