دوره 22، شماره 6 - ( آذر - دی 1402 )
جلد 22 شماره 6 صفحات 686-675 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Ethics code: IR.SBMU.NNFTRI.REC.1399.051
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Sadighi J, Rostami R, Tavousi M, Mozafari Kermani R, Jabari Farooji S, Ebrahimpour S, et al . Evaluation of knowledge and satisfaction of couple participants in the pre-marriage
education program: a nationwide study. Payesh 2023; 22 (6) :675-686
URL: http://payeshjournal.ir/article-1-2265-fa.html
URL: http://payeshjournal.ir/article-1-2265-fa.html
صدیقی ژیلا، رستمی راحله، طاووسی محمود، مظفری کرمانی رامین، جباری فاروجی صابر، ابراهیم‌پور سبحان، و همکاران.. ارزشیابی آگاهی و رضایت شرکت کنندگان در برنامه آموزش هنگام ازدواج: یک مطالعه ملی. پایش. 1402; 22 (6) :675-686
ژیلا صدیقی* 
1، راحله رستمی1 ، محمود طاووسی1 ، رامین مظفری کرمانی1 ، صابر جباری فاروجی2 ، سبحان ابراهیم‌پور2 ، اقدس آقابابائیان2 ، فرزانه سلطانی پور2
1، راحله رستمی1 ، محمود طاووسی1 ، رامین مظفری کرمانی1 ، صابر جباری فاروجی2 ، سبحان ابراهیم‌پور2 ، اقدس آقابابائیان2 ، فرزانه سلطانی پور2
1- مرکز تحقیقات سنجش سلامت، پژوهشکده علوم بهداشتی جهاد دانشگاهی، تهران، ایران
2- وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی، تهران، ایران
2- وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی، تهران، ایران
چکیده: (1154 مشاهده)
مقدمه: «برنامه آموزش هنگام ازدواج» یکی از راهبردهای تقویت بنیان خانواده در کشور بوده و مطالعه حاضر با هدف ارزشیابی این برنامه به سفارش وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی اجرا شده است. مقاله حاضر به نتایج مرتبط با آگاهی و رضایت زوجین پرداخته است.
مواد و روش کار: مطالعه با هدف بررسی «آگاهی زوجین» از نوع مداخله‌ای و با هدف بررسی «رضایت زوجین» از نوع مقطعی بود. جمعیت مطالعه شامل «زوجین واجد شرایط آموزش‌های هنگام ازدواج» و مداخله شامل «آموزش هنگام ازدواج» بود. حجم نمونه مراکز آموزشی مساوی ۹۶ مرکز برآورد شد و نمونه‌گیری از کل مراکز کشور به صورت «تصادفی ساده» انجام شد. حجم نمونه معادل ۲۸۸۰ نفر (۱۵ مرد و ۱۵ زن از هر مرکز) برآورد شد و نمونه گیری به «روش غیرتصادفی آسان» بود. داده ها توسط دو پرسشنامه جمع‌آوری شده و با نرم افزار SPSS-۱۸ تحلیل شدند.
یافته ها: قبل از آموزش، میانگین امتیاز آگاهی مساوی ۸/۷۸ (انحراف معیار = ۱/۶۹۳) بود که پس از آموزش به ۹/۳۴ (انحراف معیار = ۱/۶۳۹) افزایش یافت. کلاس‌ها به صورت حضوری و غیرحضوری (آنلاین و آفلاین) برگزار شده بودند و نتایج نشان داد که آموزش از نظر آماری منجر به افزایش معنی‌دار امتیاز آگاهی در افرادی شده است که در کلاس‌های حضوری و آنلاین شرکت کرده بودند و کلاس‌های آفلاین تاثیری در افزایش آگاهی نداشته است. آموزش منجر به افزایش آگاهی در شاغلان و غیرشاغلان و در تمامی گروه‌های تحصیلی شده بود. همچنین آموزش منجر به افزایش آگاهی در عمده گروه‌های سنی شده اما تاثیری در گروه سنی۴۶ تا ۵۵ سال نداشت. ۸۷/۱ درصد افراد دارای «رضایت زیاد و خیلی زیاد» از «تاریخ برگزاری آموزش» بودند و ۹۰/۳ درصد «رضایت کلی از برنامه آموزش» را به میزان «زیاد و خیلی زیاد» گزارش کردند. حدود ۶۰ درصد افراد معتقد بودند که مدت زمان کلاس‌ها مناسب است. رضایت کلی زنان از برنامه بیش از مردان بود. گروه های سنی کمتر دارای رضایت کلی بیشتر بودند. رضایت غیرشاغلان بیش از شاغلان بود. افرادیکه تحصیلات دکتری داشتند، دارای بیشترین رضایت کلی از برنامه بودند.
نتیجه گیری: نتایج نشان‌دهنده موفقیت «برنامه آموزش هنگام ازدواج زوجین» در دستیابی به اهداف کوتاه مدت مانند افزایش آگاهی بوده است. بررسی تاثیر این برنامه بر اهداف بلند مدت (مانند تاثیر بر پیامدهای ازدواج)، نیاز به طراحی انواع دیگری از مطالعات دارد.
مواد و روش کار: مطالعه با هدف بررسی «آگاهی زوجین» از نوع مداخله‌ای و با هدف بررسی «رضایت زوجین» از نوع مقطعی بود. جمعیت مطالعه شامل «زوجین واجد شرایط آموزش‌های هنگام ازدواج» و مداخله شامل «آموزش هنگام ازدواج» بود. حجم نمونه مراکز آموزشی مساوی ۹۶ مرکز برآورد شد و نمونه‌گیری از کل مراکز کشور به صورت «تصادفی ساده» انجام شد. حجم نمونه معادل ۲۸۸۰ نفر (۱۵ مرد و ۱۵ زن از هر مرکز) برآورد شد و نمونه گیری به «روش غیرتصادفی آسان» بود. داده ها توسط دو پرسشنامه جمع‌آوری شده و با نرم افزار SPSS-۱۸ تحلیل شدند.
یافته ها: قبل از آموزش، میانگین امتیاز آگاهی مساوی ۸/۷۸ (انحراف معیار = ۱/۶۹۳) بود که پس از آموزش به ۹/۳۴ (انحراف معیار = ۱/۶۳۹) افزایش یافت. کلاس‌ها به صورت حضوری و غیرحضوری (آنلاین و آفلاین) برگزار شده بودند و نتایج نشان داد که آموزش از نظر آماری منجر به افزایش معنی‌دار امتیاز آگاهی در افرادی شده است که در کلاس‌های حضوری و آنلاین شرکت کرده بودند و کلاس‌های آفلاین تاثیری در افزایش آگاهی نداشته است. آموزش منجر به افزایش آگاهی در شاغلان و غیرشاغلان و در تمامی گروه‌های تحصیلی شده بود. همچنین آموزش منجر به افزایش آگاهی در عمده گروه‌های سنی شده اما تاثیری در گروه سنی۴۶ تا ۵۵ سال نداشت. ۸۷/۱ درصد افراد دارای «رضایت زیاد و خیلی زیاد» از «تاریخ برگزاری آموزش» بودند و ۹۰/۳ درصد «رضایت کلی از برنامه آموزش» را به میزان «زیاد و خیلی زیاد» گزارش کردند. حدود ۶۰ درصد افراد معتقد بودند که مدت زمان کلاس‌ها مناسب است. رضایت کلی زنان از برنامه بیش از مردان بود. گروه های سنی کمتر دارای رضایت کلی بیشتر بودند. رضایت غیرشاغلان بیش از شاغلان بود. افرادیکه تحصیلات دکتری داشتند، دارای بیشترین رضایت کلی از برنامه بودند.
نتیجه گیری: نتایج نشان‌دهنده موفقیت «برنامه آموزش هنگام ازدواج زوجین» در دستیابی به اهداف کوتاه مدت مانند افزایش آگاهی بوده است. بررسی تاثیر این برنامه بر اهداف بلند مدت (مانند تاثیر بر پیامدهای ازدواج)، نیاز به طراحی انواع دیگری از مطالعات دارد.
نوع مطالعه: توصیفی |
موضوع مقاله:
اپیدمیولوژی
دریافت: 1402/6/5 | پذیرش: 1402/7/4 | انتشار الکترونیک پیش از انتشار نهایی: 1402/7/16 | انتشار: 1402/8/14
دریافت: 1402/6/5 | پذیرش: 1402/7/4 | انتشار الکترونیک پیش از انتشار نهایی: 1402/7/16 | انتشار: 1402/8/14
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |