دوره 21، شماره 4 - ( مرداد ـ شهریور 1401 )
جلد 21 شماره 4 صفحات 438-429 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Ethics code: IR.ACECR.IBCRC.REC.1400.009
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Montazeri A, Maftoon F, Farhangniya M, Bahabadi M R, Naghizadeh moghari F. Resilience during covid-19 pandemic: A population-based study in Iran. Payesh 2022; 21 (4) :429-438
URL: http://payeshjournal.ir/article-1-1896-fa.html
URL: http://payeshjournal.ir/article-1-1896-fa.html
منتظری علی، مفتون فرزانه، فرهنگ نیا منصوره، رفیعی بهابادی مهدی، نقی زاده موغاری فاطمه. بررسی میزان تاب آوری بزرگسالان ایرانی در طول همه گیری COVID-19: یک مطالعه مبتنی بر جمعیت. پایش. 1401; 21 (4) :429-438
1- مرکز تحقیقات سنجش سلامت، پژوهشکده علوم بهداشتی جهاد دانشگاهی، تهران، ایران
2- مرکز افکارسنجی دانشجویان ایران، جهاد دانشگاهی، تهران، ایران
2- مرکز افکارسنجی دانشجویان ایران، جهاد دانشگاهی، تهران، ایران
چکیده: (2407 مشاهده)
مقدمه: تاب آوری می تواند منجر به ثبات فردی شود و در موقعیت های مختلف، کمک زیادی به نحوه برخورد افراد با استرس و بهبود عملکرد آنها داشته باشد. شیوع جهانی کروناویروس باعث افزایش مشکلات سلامت روان (مانند اضطراب و افسردگی) در سطح جهانی گردیده است. توجه به این نکته که در زمان همه گیری ویروس کرونا، خانواده ها تحت فشارهای متعددی هستند، برای هر گونه راهکارهای کنترلی تاب آوری ضروری است. این مطالعه با هدف ارزیابی تاب آوری و عوامل موثر بر آن در بزرگسالان ایرانی انجام شد.
مواد و روش کار: مطالعه ی حاضر یک تحقیق پیمایشی در جامعه ایران بود. مخاطبان با نمونه گیری تصادفی ساده، انتخاب شدند. شرکت کنندگان به یک پرسشنامه دموگرافیک کوتاه و مقیاس تاب آوری Connor-Davidson (CD-RISC2) پاسخ دادند. تحلیل رگرسیون لجستیک برای ارزیابی ارتباط بین متغیرهای مستقل و تاب‌آوری انجام شد.
یافته ها: در این مطالعه ۲۰۴۸۷ بزرگسال ایرانی (۴۹/۴ درصد مرد و ۵۰/۱ درصد زن) شرکت داشتند. میانگین (انحراف معیار) سنی شرکت کنندگان ۱۳/۹± ۴۱/۲۵ سال بود. میانگین نمره تاب آوری ۱/۹±۶/۱ (از ۸ نمره) بود و در مجموع ۵۷/۲ درصد از شرکت کنندگان امتیازی برابر یا بالاتر از میانگین کسب کردند. ارتباط سن، سطح تحصیلات، وضعیت اشتغال با تاب آوری از نظر آماری معنی دار بود. سن بالاتر و تحصیلات عالی از عوامل محافظت کننده بودند و وضعیت اشتغال با کاهش تاب آوری در ارتباط بود.
نتیجه گیری: یافته های این مطالعه نشان داد بطور نسبی مردم ایران از تاب آوری قابل قبولی در دوران پاندمی کووید-19 برخوردار بودند. همچنین نتایج این مطالعه نشان داد تاب آوری بیشتر با سن و تحصیلات بالاتر و تاب آوری کمتر با وضعیت اشتغال ارتباط داشت به نحوی که افراد شاغل تاب آوری کمتری نسبت به سایر گروه های شغلی داشتند.
یافته ها: در این مطالعه ۲۰۴۸۷ بزرگسال ایرانی (۴۹/۴ درصد مرد و ۵۰/۱ درصد زن) شرکت داشتند. میانگین (انحراف معیار) سنی شرکت کنندگان ۱۳/۹± ۴۱/۲۵ سال بود. میانگین نمره تاب آوری ۱/۹±۶/۱ (از ۸ نمره) بود و در مجموع ۵۷/۲ درصد از شرکت کنندگان امتیازی برابر یا بالاتر از میانگین کسب کردند. ارتباط سن، سطح تحصیلات، وضعیت اشتغال با تاب آوری از نظر آماری معنی دار بود. سن بالاتر و تحصیلات عالی از عوامل محافظت کننده بودند و وضعیت اشتغال با کاهش تاب آوری در ارتباط بود.
نتیجه گیری: یافته های این مطالعه نشان داد بطور نسبی مردم ایران از تاب آوری قابل قبولی در دوران پاندمی کووید-19 برخوردار بودند. همچنین نتایج این مطالعه نشان داد تاب آوری بیشتر با سن و تحصیلات بالاتر و تاب آوری کمتر با وضعیت اشتغال ارتباط داشت به نحوی که افراد شاغل تاب آوری کمتری نسبت به سایر گروه های شغلی داشتند.
نوع مطالعه: توصیفی |
موضوع مقاله:
اقتصاد سلامت
دریافت: 1401/3/2 | پذیرش: 1401/3/25 | انتشار الکترونیک پیش از انتشار نهایی: 1401/4/9 | انتشار: 1401/6/14
دریافت: 1401/3/2 | پذیرش: 1401/3/25 | انتشار الکترونیک پیش از انتشار نهایی: 1401/4/9 | انتشار: 1401/6/14
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |