چکیده: (5848 مشاهده)
بر اساس آمارهاي معاونت راهنمائي و رانندگي نيروي انتظامي در سال 1381 در كل كشور 796 عابر پياده در اثر تصادفات رانندگي جان خود را از دست دادهاند كه 399 نفر(50 درصد) مربوط به معابر درون شهري و397 نفر(50 درصد)آنها مربوط به معابر برون شهري بوده است.
با توجه به اين وضعيت، مطالعه حاضر به منظور تعيين سطح آگاهي، چگونگي نگرش و عملكرد عابرين پياده در مورد مقررات راهنمائي و رانندگي در شهر تهران انجام گرفت. مطالعه از نوع مقطعي بوده و جامعه هدف، عابرين پياده در شهر تهران بودهاند. نحوه نمونهگيري به صورت غير احتمالي آسان بوده و حجم نمونه مورد نياز 576 نفر تعيين گرديد.
در آناليز تحليلي براي تعيين ارتباط متغيرهاي كيفي از آزمون كاي دو و در صورت لزوم از شاخص ميزان بخت (Odds Ratio-OR) و حدود اطمينان آن استفاده شد. پايايي سؤالات در هر حيطه با استفاده از شاخص آلفاي كرونباخ مورد بررسي قرار گرفت.
در مجموع 580 عابر مورد بررسي قرار گرفتند. به ترتيب 7/66، 7/60 و 8/54 درصد از افراد مورد بررسي داراي آگاهي، نگرش و عملكرد مناسب در زمينه مقررات راهنمائي و رانندگي بودهاند. پس از حذف اثر متغيرهاي مخدوش كننده با استفاده از مدل رگرسيون لجستيك، آگاهي و نگرش عابرين در زمينه مقررات راهنمائي و رانندگي از نظر آماري داراي ارتباط معنيدار بود. اما ارتباط معنيداري بين نگرش و عملكرد آنها مشاهده نشد. آگاهي عابرين مورد بررسي در مورد مقررات راهنمائي و رانندگي با تحصيلات و شغل آنها مرتبط بود. همچنين ارتباط سن با نگرش و ارتباط جنس، تحصيلات و شغل با عملكرد آنها از نظر آماري معنيدار بود.
اين مطالعه نشان داد عملكرد عابرين در شهر تهران در زمينه مقررات راهنمائي و رانندگي ضعيف است. نكته قابل ذكر ديگر روند كاهشي در نسبت وضعيت مطلوب از آگاهي به نگرش و از نگرش به عملكرد است. با توجه به اهميت نقش عوامل انساني در وقوع سوانح و حوادث ترافيكي، بهترين روش جهت كاهش وقوع اين گونه حوادث بهكارگيري برنامههاي پيشگيرانه و آموزشي است. با استفاده از نتايج چنين تحقيقاتي ميتوان به نحو بهتر و هدفمندتري چنين برنامههايي را طراحي و اجرا نمود و در نهايت نگرش، رفتار و شيوههاي زندگي مردم را در زمينه ترافيك ارتقا بخشيد.
نوع مطالعه:
توصیفی |
پذیرش: 1397/9/7 | انتشار: 1385/10/25