دوره 17، شماره 6 - ( آذر ـ دی 1397 )
جلد 17 شماره 6 صفحات 646-631 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Vahdaninia V, Vosoogh Moghaddam A. Understanding late logic of health policy making: The transition to governance for health. Payesh 2018; 17 (6) :631-646
URL: http://payeshjournal.ir/article-1-951-fa.html
URL: http://payeshjournal.ir/article-1-951-fa.html
وحدانی نیا ولی اله، وثوق مقدم عباس. فهم منطق متأخر سیاستگذاری سلامت: گذار به حکمرانی برای سلامت. پایش. 1397; 17 (6) :631-646
1- مرکز مطالعات سیاستگذاری عمومی دانشگاه تهران
2- دبیرخانه شورای عالی سلامت و امنیت غذایی، وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی، تهران، ایران
2- دبیرخانه شورای عالی سلامت و امنیت غذایی، وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی، تهران، ایران
چکیده: (3567 مشاهده)
مقدمه: با توجه به تکامل مفهومی سلامت و روندها در حکمرانی و چگونگی کاربرد آن در سلامت توسط حکومتهایی که به دنبال بهبود نتایج سلامت بودهاند، ظهور اجماعی در این خصوص را نشان میدهد؛ که سلامت مردم بیشتر از این نمیتواند در حصار تنگ دیدگاه زیست-پزشکی مانده و هدفی صرفاً بخشی و برونداد عملکرد یک وزارتخانه تلقی گردد
مواد و روش کار: این مقاله کیفی، به روش تحقیق اسنادی، روایتی معرفتشناسانه از منطق متأخر سیاستگذاری سلامت ارائه میدارد.
یافته ها: سیاستگذاری برای سلامت باید مبتنی بر فهمی از آنچه که تاثیرات عمدهای بر روی سلامت مردم دارند، باشد؛ آنچه که به عنوان عوامل«تهدیدکننده سلامت»، «محافظتکننده سلامت» و «ارتقاءدهنده سلامت» توصیف میشوند. چنین فهمی به ظهور پارادایم جدیدی با عنوان «حکمرانی برای سلامت» منجر گردیده است.
بحث و نتیجه گیری: حکمرانی برای سلامت، نه لزوما مداخله ای، بلکه، «نظامی ارزشی» و نوعی «نگریستن و باور فرهنگی-اجتماعی» به «توسعه پایدار» است که میتواند منجر به فرصتهایی برابر برای سلامت بهتر و کاهش بیعدالتی گردد. بعلاوه اینکه، تمرکز مشارکتجویانه بر همکاری بینبخشی و هماهنگی فرابخشی سلامت، ویژگیهای سیستمی سیاستگذاریهای عمومی را تقویت کرده و منجر به برنامههای اثربخشتر در همه حوزههای سیاستی میشود. تحقق چنین آرمانی از حکمرانی یکپارچه برای سلامت، نیازمند «اراده سیاسی» لازم است.
مواد و روش کار: این مقاله کیفی، به روش تحقیق اسنادی، روایتی معرفتشناسانه از منطق متأخر سیاستگذاری سلامت ارائه میدارد.
یافته ها: سیاستگذاری برای سلامت باید مبتنی بر فهمی از آنچه که تاثیرات عمدهای بر روی سلامت مردم دارند، باشد؛ آنچه که به عنوان عوامل«تهدیدکننده سلامت»، «محافظتکننده سلامت» و «ارتقاءدهنده سلامت» توصیف میشوند. چنین فهمی به ظهور پارادایم جدیدی با عنوان «حکمرانی برای سلامت» منجر گردیده است.
بحث و نتیجه گیری: حکمرانی برای سلامت، نه لزوما مداخله ای، بلکه، «نظامی ارزشی» و نوعی «نگریستن و باور فرهنگی-اجتماعی» به «توسعه پایدار» است که میتواند منجر به فرصتهایی برابر برای سلامت بهتر و کاهش بیعدالتی گردد. بعلاوه اینکه، تمرکز مشارکتجویانه بر همکاری بینبخشی و هماهنگی فرابخشی سلامت، ویژگیهای سیستمی سیاستگذاریهای عمومی را تقویت کرده و منجر به برنامههای اثربخشتر در همه حوزههای سیاستی میشود. تحقق چنین آرمانی از حکمرانی یکپارچه برای سلامت، نیازمند «اراده سیاسی» لازم است.
نوع مطالعه: توصیفی |
پذیرش: 1397/11/7 | انتشار الکترونیک پیش از انتشار نهایی: 1397/11/15 | انتشار: 1397/11/9
پذیرش: 1397/11/7 | انتشار الکترونیک پیش از انتشار نهایی: 1397/11/15 | انتشار: 1397/11/9
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |