چکیده: (5695 مشاهده)
در دهه اخير، انتقال گامت و جنين بيگانه به رحم زن نابارور يكي از راههاي درمان ناباروري معرفي و درباره آن بسيار تبليغ و سرمايهگذاري شده است. تمام بحثها پيرامون شيوههاي پزشكي، جواز شرعي و قانوني و آثار انتقال متمركز شده است. ولي با كمال تأسف، شرايط اساسي صحت قرارداد در اين باره مغفول مانده و مورد مطالعه، تحقيق و پژوهش قرار نگرفته است. در اين مقاله شرايط اساسي صحت قراردادهاي مربوط به انتقال گامت و جنين براي درمان ناباروري تجزيه و تحليل شده است. بدون ترديد در انتقال گامت و جنين بيگانه به رحم زن نابارور، اراده انتقالدهنده و انتقال گيرنده نقش محوري دارد. زيرا اصل حكومت و آزادي اراده ايجاب ميكند كه بدون رضاي كسي نتوان گامت او را مجاني يا حتي در ازاي پرداخت پول گرفت و براي تشكيل جنين اقدام كرد.
از طرف ديگر رضاي گيرنده نيز لازم است و گامت يا جنين ديگري را نميتوان بدون رضاي گيرنده به رحم او منتقل كرد. وانگهي هرگاه گيرنده شوهر داشته باشد اذن شوهر نيز لازم است. پزشك يا مؤسسه پزشكي ممكن است به عنوان واسطه يا مستقل عمل كند. در صورتي كه بين دهنده و گيرنده نقش واسطه را ايفاء و كار آنان را تسهيل كند، استحقاق دريافت اجرت كار خود را دارد. ولي هر گاه نخست گامت و جنين به مؤسسه پزشكي منتقل شود و گيرنده آن را از مؤسسه پزشكي در برابر پرداخت پول بگيرد، مسأله فروش گامت و جنين و رقابت فروشندگان اجزاي انساني پا ميگيرد و نظم ازدواجهاي سنتي را در هم ميريزد.
ماليت گامت و جنين نيز قابل بحث است و دست كم، گرفتن پول براي اهداء، واگذاري، نگهداري، فراوري و انتقال آن مانعي ندارد.
نوع مطالعه:
توصیفی |
پذیرش: 1397/9/7 | انتشار: 1386/7/23