چکیده: (5551 مشاهده)
در حقوق اسلامي در صورتي بين دو نفر توارث برقرار ميشود كه بين آن دو يا رابطه نسبي برقرار باشد و يا رابطه سببي كه اصطلاحاً موجبات ارث ناميده ميشود. يعني بين مورث (ارثگذار) و وارث (ارثبر) ارتباط خويشاوندي خوني و يا رابطه زوجيت باشد.
در بحث ما سخن در موجب نسبي است و اين كه در اهداي گامت (اسپرم يا تخمك يا هر دو) بين چه كساني رابطه خويشاوندي خوني برقرار ميشود و بين فرزند و چه كساني رابطه توارث ايجاد ميشود؟
در اين مقاله آنچه مورد تعقيب و نتيجهگيري قرار ميگيرد ابتدا تعيين رابطه نسبي بين دهنده اسپرم، تخمك و صاحب رحم است كه مسأله ارث از آن رابطه پيروي ميكند. از نظر اينجانب پدر طبيعي كودك در اهداي اسپرم صاحب اسپرم است و مادر طبيعي صاحب تخمك و چون به سبب مجهول بودن دهنده اسپرم و تخمك مسأله توارث بين كودك و آنان منقطع ميشود، ضرورت دارد تحت شرايطي مثلاً در ضمن يك عقد لازم ديگر درخواست كننده متعهد گردد كه حضانت كودك و نفقه او را برعهده بگيرد و با وصيت به نفع كودك از محل ثلث جايگزيني براي ارث پيش بيني كند، ولي از طرف كودك نسبت به زوجين گيرنده گامت، رابطه ارث برقرار نخواهد شد. از نظر اينجانب صاحب رحم در صورتي كه تخمك از او نباشد به رغم دادن شير به كودك هيچ گونه رابطه طبيعي با حمل خود نخواهد داشت و احكام رضاع نيز در مورد او صدق نميكند و رابطه توارث نيز بين آنان برقرار نميشود.
نوع مطالعه:
توصیفی |
پذیرش: 1397/9/7 | انتشار: 1386/7/23