چکیده: (6079 مشاهده)
بديهي است كه استفاده از مباني معمول در حقوق كودكان تولد يافته از طريق طبيعي نميتواند در بررسي مسأله ارث، حضانت، ولايت، نفقه و حرمت نكاح كودكان تولد يافته از طريق اهداي گامت چندان ثمربخش باشد. در اين مقاله سعي شده است كه با بررسي منابع فقهي و حقوقي، شيوهاي منطقي و قابل اجرا براي تدوين قوانين و آيين نامههاي ضروري ارائه گردد. هم صاحب رحم و هم صاحب تخمك ميتوانند مادر طفل محسوب شوند. بنابراين، در اهداي گامت، كودك از طريق مادر داراي نسب خواهد بود و تمامي حقوق او قابل اثبات و استيفاست و مادر ميتواند برخي از تعهداتي را كه در كودكان طبيعي برعهده پدر طبيعي است، به گردن بگيرد. اما در صورت اهداي اسپرم، از آنجا كه شوهر، پدر طبيعي كودك به شمار نميآيد، اگر بخواهد كه با اهداي اسپرم، صاحب فرزند شود، بايد بر اساس مقرراتي، تعهداتي را در زمينه تأمين نيازهاي كودك و سرپرستي او و حتي پيشبيني منابعي به عنوان جايگزين ارث از طريق وصيت، البته در محدوده ثلث و يا هبه در زمان حيات خود بپذيرد و نيز ميتوان در مسأله محرميت و حرمت نكاح از ادله مربوط به ربيبه بهره گرفت.
نوع مطالعه:
توصیفی |
پذیرش: 1397/9/7 | انتشار: 1386/7/23