دوره 7، شماره 2 - ( بهار 1387 )
جلد 7 شماره 2 صفحات 0-0 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Azin S.A., Shahidzadeh A., Omidvari S., Ebadi M., Montazeri A.. Self poisoning with suicidal intent- Part II. Payesh 2008; 7 (2)
URL: http://payeshjournal.ir/article-1-662-fa.html
URL: http://payeshjournal.ir/article-1-662-fa.html
سید علی آذین ، علی شهیدزاده ماهانی ، سپیده امیدواری ، مهدی عبادی ، علی منتظری . سیمای خودکشی در مراجعین به بخش‌های مسمومین: قسمت دوم. پایش. 1387; 7 (2)
چکیده: (5685 مشاهده)
مسموميت توسط خود فرد (Self Poisoning) يكي از شايع‌ترين روش‌هاي اقدام به خودكشي و از عمده‌ترين دلايل ارجاع و بستري بيماران به‌ويژه جوانان در اورژانس‌هاي بيمارستاني است. با توجه به فقدان اطلاعات كافي، پژوهش درخصوص اپيدميولوژي خودكشي، برنامه‌ريزي براي انجام مداخلات مؤثر را امكان پذير مي‌سازد.
بررسي حاضر به شكل مقطعي و در نيمه دوم سال 83 اجرا گرديد و در مجموع، 723 نفر با توزيع متناسب جمعيت از شهرهاي تهران، مشهد، تبريز، اصفهان شيراز و كرمانشاه وارد مطالعه شدند. اين مقاله قسمت دوم يافته‌هاي پژوهش را گزارش مي‌كند. در اين مقاله علاوه بر تجزيه و تحليل برخي از داده‌ها، به مقايسه‌هايي بين افرادي كه به‌طور عمدي و به قصد خودكشي اقدام به مسموم نمودن خود كرده بودند و موارد مسموميت اتفاقي پرداخته شده است.
در افراد اقدام كننده به خودكشي، فراواني بيماري‌هاي جسمي شديد و مستلزم ناتواني در ميان زنان بيش از مردان بود (002/0>P). همچنين سن گروهي كه از اقدام به خودكشي احساس پشيماني مي‌كردند به‌طور معني‌داري پايين‌تر بود (003/0>P). اما گروهي كه به گفته خودشان قصد واقعي براي پيامد مرگ داشتند ميانگين سني بالاتري داشتند (01/0=P).
رگرسيون لجستيك نشان داد كه از ميان كل مسموميت‌ها، داشتن سن بالاتر و جنسيت مذكر و همچنين اقامت در شهر تهران با احتمال بيشتري منجر به مسموميت عمدي شده است (001/0>P ، براي هر سه مورد). به‌علاوه داشتن برنامه از پيش طراحي شده و سابقه اقدام به خودكشي نيز به طور معني‌داري با قصد واقعي براي پيامد مرگ مرتبط بوده است (نسبت شانس به ترتيب 52/2 و 87/1).
در مجموع نشان داده شد كه مسموميت‌هاي عمدي يا اقدام به خودكشي، قسمت اعظم (بيش از 74 درصد) موارد بستري در بخش‌هاي مسمومين را تشكيل مي‌دهند و لذا توجه به اپيدميولوژي مسأله در مناطق مختلف و اتخاذ تدابير مناسب براي پيشگيري در هر سه سطح از اهميت ويژه‌اي برخوردار است.
بررسي حاضر به شكل مقطعي و در نيمه دوم سال 83 اجرا گرديد و در مجموع، 723 نفر با توزيع متناسب جمعيت از شهرهاي تهران، مشهد، تبريز، اصفهان شيراز و كرمانشاه وارد مطالعه شدند. اين مقاله قسمت دوم يافته‌هاي پژوهش را گزارش مي‌كند. در اين مقاله علاوه بر تجزيه و تحليل برخي از داده‌ها، به مقايسه‌هايي بين افرادي كه به‌طور عمدي و به قصد خودكشي اقدام به مسموم نمودن خود كرده بودند و موارد مسموميت اتفاقي پرداخته شده است.
در افراد اقدام كننده به خودكشي، فراواني بيماري‌هاي جسمي شديد و مستلزم ناتواني در ميان زنان بيش از مردان بود (002/0>P). همچنين سن گروهي كه از اقدام به خودكشي احساس پشيماني مي‌كردند به‌طور معني‌داري پايين‌تر بود (003/0>P). اما گروهي كه به گفته خودشان قصد واقعي براي پيامد مرگ داشتند ميانگين سني بالاتري داشتند (01/0=P).
رگرسيون لجستيك نشان داد كه از ميان كل مسموميت‌ها، داشتن سن بالاتر و جنسيت مذكر و همچنين اقامت در شهر تهران با احتمال بيشتري منجر به مسموميت عمدي شده است (001/0>P ، براي هر سه مورد). به‌علاوه داشتن برنامه از پيش طراحي شده و سابقه اقدام به خودكشي نيز به طور معني‌داري با قصد واقعي براي پيامد مرگ مرتبط بوده است (نسبت شانس به ترتيب 52/2 و 87/1).
در مجموع نشان داده شد كه مسموميت‌هاي عمدي يا اقدام به خودكشي، قسمت اعظم (بيش از 74 درصد) موارد بستري در بخش‌هاي مسمومين را تشكيل مي‌دهند و لذا توجه به اپيدميولوژي مسأله در مناطق مختلف و اتخاذ تدابير مناسب براي پيشگيري در هر سه سطح از اهميت ويژه‌اي برخوردار است.
نوع مطالعه: توصیفی |
پذیرش: 1397/9/7 | انتشار: 1387/1/27
پذیرش: 1397/9/7 | انتشار: 1387/1/27
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |