دوره 7، شماره 4 - ( پاییز 1387 )
جلد 7 شماره 4 صفحات 367-363 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
اکرم جهانگیر ، فرزانه مفتون ، شهناز خدایی ، مژگان کاربخش ، محمد شریعتی . اثر دعا درمانی بر هموگلوبین و فریتین بیماران مبتلا به تالاسمی: یک مطالعه راهنما. پایش. 1387; 7 (4) :363-367
چکیده: (8457 مشاهده)
دعادرمانی، یکی از روش‌های درمان کل‌نگر است که اثربخشی آن در مورد بیماری‌های مختلفی نظیر بیماری‌های قلبی ـ عروقی، روماتوئید آرتریت و ناباروری ثابت شده است. هدف این مطالعه تعیین اثر دعادرمانی روی فریتین و هموگلوبین بیماران مبتلا به تالاسمی ماژور است. این بیماری در افراد مدیترانه‌ای و نیز ایران بیش از سایر ملل دیده می‌شود. تالاسمی ماژور، شدیدترین فرم این بیماری است که در آن فقدان کامل پروتئین بتا در هموگلوبین، منجر به کم‌خونی تهدید کننده حیات می‌شود. به طوری‌که زندگی فرد لزوماً به تزریق منظم خون و مراقبت‌های مکرر پزشکی بستگی دارد از طرف دیگر تزریق مکرر خون که برای درمان این بیماران ضرورت دارد منجر به انباشتگی آهن و افزایش فریتین سرم در این بیماران می‌شود که باید با درمان شلاتور مناسبی (Chalating agent) مانند دفروکسامین فریتین سرم زیر 1000 نانوگرم در میلی‌لیتر نگه داشته شود، سمی نخواهد بود. این مطالعه آزمایشی روی هفت بیمار که به یک کلینیک مراجعه می‌کرده‌اند انجام شده است. این بیماران علاوه بر درمان معمول خود، دعادرمانی را نیز دریافت کرده‌اند. جهت تحلیل آماری از نرم افزار SPSS استفاده شده است. در این مطالعه 7 بیمار مورد مداخله قرار گرفتند که 6 نفر (6/85 درصد) مؤنث و یک نفر (3/14 درصد) مذکر بودند. قبل از مداخله حداقل هموگلوبین 5/7 و حداکثر آن 7/10 بود و میانگین هموگلوبین بیماران 7/9 (انحراف معیار 45/0) گرم در دسی‌لیتر بود. فریتین بیماران نیز در 5 بیمار در دسترس بود که میانگین آن 8/2246 با میانه 1580 بود. میانگین هموگلوبین بیماران پس از مداخله به 8/10 رسید (خطای استاندارد 242/0) که این اختلاف از نظر آماری معنی‌دار است (028/0=P). متوسط کاهش فریتین 566 واحد با خطای استاندارد 1/313 و میانه 780 بود. در 4 مورد از بیماران فواصل دریافت خون (ترانسفوریون) به حدوداً دو برابر افزایش یافت. نخستین بار است که این روش در مورد بیماران تالاسمی به کار گرفته می‌شود و اثربخشی آن در کاهش فریتین، افزایش هموگلوبین و افرایش فواصل خونگیری بیماران در این مطالعه کوچک نشان داده شده است و برای اثبات این اثر مطالعه کارآزمایی بالینی ضرورت دارد. بنابراین در صورت وجود بستر مساعد جهت انجام چنین پژوهش‌هایی به صورت گسترده‌تر، انجام این بررسی بر روی تعداد بیشتری از بیماران و ارزیابی تأثیر این روش روی شاخص‌های سلامت روان آنها در مرحله بعدی قرار دارد.
نوع مطالعه: توصیفی |
پذیرش: 1397/9/7 | انتشار: 1387/7/24
پذیرش: 1397/9/7 | انتشار: 1387/7/24
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |