وضعیت موجود اولویت گذاری ارایه خدمات سلامت در ایران - پایش
جمعه 2 آذر 1403
OPEN ACCESS
دوره 10، شماره 2 - ( بهار 1390 )                   جلد 10 شماره 2 صفحات 230-217 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

Sogand Tourani, Mohammad Reza Maleki, Mohammad Hadian, Mohammad Reza Amiresmaili. A survey on present status of health services priority setting in Iran. Payesh 2011; 10 (2) :217-230
URL: http://payeshjournal.ir/article-1-526-fa.html
سوگند تورانی ، محمدرضا ملکی ، محمد هادیان ، محمدرضا امیر اسماعیلی . وضعیت موجود اولویت گذاری ارایه خدمات سلامت در ایران. پایش. 1390; 10 (2) :217-230

URL: http://payeshjournal.ir/article-1-526-fa.html


چکیده:   (6872 مشاهده)
به منظور نظام مند کردن اولویت گذاری در زمینه ارایه خدمات سلامت، داشتن تصویری روشن از وضع موجود یعنی آگاهی از نحوه اتخاذ تصمیمات مرتبط با اولویت گذاری ضرورت دارد و این کار پیش زمینه هر گونه اقدامی در زمینه عقلانی کردن اولویت گذاری است.
این پژوهش، با هدف بررسی نحوه اولویت گذاری در سطوح مختلف نظام سلامت ایران انجام شد. در این مطالعه کیفی پس از مصاحبه با 19 نفر از صاحب‌نظران، راهنمای نیمه ساختاری مصاحبه‌ها بر اساس بررسی متون و 4 مصاحبه عمیق طراحی شد.
برای تحلیل داده‌های کیفی از روش تحلیل چارچوبی استفاده شد. 8 مفهوم اصلی و 22 مفهوم فرعی مرتبط با اولویت گذاری به این ترتیب، شناسایی گردید: اولویت سلامت در سطح کلان، اولویت گذاری بین دانشگاه‌های علوم پزشکی مختلف، اولویت گذاری بین بخش‌های مختلف، زیر مجموعه دانشگاه‌های علوم پزشکی، ملاک اولویت گذاری، اندازه گیری هزینه‌ها و اثربخشی مداخلات، جابجایی منابع، مشارکت مردم و قاعده تصمیم گیری در زمینه تخصیص منابع. سرانه‌های تعیین شده، غیرواقعی و مبتنی بر گذشته بوده و عوامل سیاسی، چانه زنی بر تخصیص منابع به دانشگاه‌ها و بین دانشگاه‌ها تأثیر داشت. اختصاص منابع عمدتاً بر مبنای ساختارها بوده و وضع سلامت، عامل چندان تأثیرگذاری در این زمینه نبود. همچنین اقداماتی در راستای اندازه گیری و پیامدهای مداخلات انجام شده است، اما به دلیل ماهیت چند عاملی مداخلات، اندازه گیری دقیق اثرات با دشواری مواجه است. ضمن این که جابجایی منابع بین اجزای یک برنامه امکان پذیر بود، اما این امکان بین برنامه‌های مختلف امکان پذیر نیست. باید خاطر نشان کرد مردم به صورت مطلوب در تعیین اولویت‌ها مشارکت ندارند و تصمیم گیری در زمینه تخصیص منابع بر اساس نیاز و قضاوت است. این مطالعه نشان داد که اقدامات پراکنده‌ای در زمینه اولویت گذاری انجام شده است، اما این اقدامات در یک چارچوب نظام مند و جامع نبوده است. اولویت گذاری با استفاده از رویکردی مشخص و با مشارکت تمامی ذی‌نفعان می‌تواند منجر به استفاده بهینه از منابع محدود نظام سلامت گردد.
متن کامل [PDF 202 kb]   (2364 دریافت)    
نوع مطالعه: توصیفی |
پذیرش: 1397/9/7 | انتشار: 1390/1/26

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به پایش می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق