دوره 10، شماره 4 - ( پاییز 1390 )
جلد 10 شماره 4 صفحات 484-477 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Mohsen Shamsi, Gholam Reza Sharifirad, Ali Kachoue, Akbar Hassanzadeh, Somaye Dejam. Knowledge, attitude and practice about walking among woman by type 2 diabetics. Payesh 2011; 10 (4) :477-484
URL: http://payeshjournal.ir/article-1-501-fa.html
URL: http://payeshjournal.ir/article-1-501-fa.html
محسن شمسی ، غلامرضا شریفی راد ، علی کچویی ، اکبر حسن زاده ، سمیه دژم . آگاهی، نگرش و عملکرد بیماران زن مبتلا به دیابت نوع 2 در خصوص انجام پیاده روی. پایش. 1390; 10 (4) :477-484
چکیده: (6365 مشاهده)
مطالعه حاضر با هدف تعيين آگاهي، نگرش و عملکرد زنان مبتلا به ديابت نوع 2 در خصوص انجام پياده روي صورت پذيرفت.
اين مطالعه از نوع مقطعي است که به روش نمونه گيري تصادفي بر روي 88 نفر از زنان مبتلا به ديابت نوع 2 مؤسسه ديابت اصفهان در سال 86 انجام شده است. اطلاعات به کمک مصاحبه، پرسشنامه و چک ليست جمع آوري گرديد. ميزان پياده روي جهت خريد، پياده روي ورزشي در اوقات بي کاري و غيره بر حسب دقيقه و با توجه به شدت آن در هفته تعيين شد و آزمايش‌هاي قند خون ناشتا (FBS) و هموگلوبين گليکوزيله (HbA1C) نيز از طريق ارجاع بيماران به يک آزمايشگاه واحد اندازه گيري شد. براي تحليل يافته‌هاي اين پژوهش از آزمون آماري كا اسكوئر، تحليل واريانس و ضريب همبستگي استفاده شده و 0.05>P نيز به عنوان سطح معني‌داري در نظر گرفته شده است. تعداد بيماران 88 نفر با ميانگين سني 3/4± 5/44 سال و وزن 2/6± 3/69 کيلو گرم بود. ميزان آگاهي 1/51 درصد در خصوص انجام پياده روي صحيح و اثر بخش بر روي بهبود بيماري ديابت ضعيف، 6/38 درصد متوسط و 3/10 درصد خوب بود. از نظر نگرش نسبت به انجام پياده روي، 5/54 درصد متوسط، 4/28 درصد خوب و 8/16 درصد ضعيف بودند. عملکرد بيماران در خصوص انجام پياده روي به طور متوسط 1±2 روز در هفته و ميزان دقايق صرف شده جهت انجام پياده روي در يک هفته به طور متوسط 21±96 دقيقه بود که از اين مقدار پياده روي نيز 9/10± 4/78 درصد آن از نوع سبک بوده و به گونه‌اي نبود که در بهبود بيماري آنها اثري داشته باشد. ميانگين ميزان قند خون ناشتاي بيماران 3/45±4/181 ميلي گرم در دسي ليتر و هموگلوبين A1c بيماران نيز 76/0±52/9 درصد بوده است. همچنين بين آگاهي و نگرش بيماران با و بين آگاهي و عملکرد آنها رابطه معني‌داري وجود داشت. همچنين بين تحصيلات با آگاهي، نگرش و عملکرد نيز ارتباط معني‌داري وجود داشت و نيز بين FBS و HbA1c نيز با 0.58=r و 0.01>P نيز رابطه معنادار بوده است.
با افزايش ميزان آگاهي مبتلايان به ديابت، نگرش و عملکرد آنان نيز نسبت به انجام پياده روي بهتر مي‌شود که اين خود در پيشگيري از عوارض بيماري و نيز کنترل بيماري اهميت دارد. از اين رو بايد در جهت آموزش افراد ديابتي به انجام پياده روي و ورزش‌هاي ديگر از جمله در اوقات فراغت و بي کاري برنامه ريزي مناسبي را اتخاذ نمود.
اين مطالعه از نوع مقطعي است که به روش نمونه گيري تصادفي بر روي 88 نفر از زنان مبتلا به ديابت نوع 2 مؤسسه ديابت اصفهان در سال 86 انجام شده است. اطلاعات به کمک مصاحبه، پرسشنامه و چک ليست جمع آوري گرديد. ميزان پياده روي جهت خريد، پياده روي ورزشي در اوقات بي کاري و غيره بر حسب دقيقه و با توجه به شدت آن در هفته تعيين شد و آزمايش‌هاي قند خون ناشتا (FBS) و هموگلوبين گليکوزيله (HbA1C) نيز از طريق ارجاع بيماران به يک آزمايشگاه واحد اندازه گيري شد. براي تحليل يافته‌هاي اين پژوهش از آزمون آماري كا اسكوئر، تحليل واريانس و ضريب همبستگي استفاده شده و 0.05>P نيز به عنوان سطح معني‌داري در نظر گرفته شده است. تعداد بيماران 88 نفر با ميانگين سني 3/4± 5/44 سال و وزن 2/6± 3/69 کيلو گرم بود. ميزان آگاهي 1/51 درصد در خصوص انجام پياده روي صحيح و اثر بخش بر روي بهبود بيماري ديابت ضعيف، 6/38 درصد متوسط و 3/10 درصد خوب بود. از نظر نگرش نسبت به انجام پياده روي، 5/54 درصد متوسط، 4/28 درصد خوب و 8/16 درصد ضعيف بودند. عملکرد بيماران در خصوص انجام پياده روي به طور متوسط 1±2 روز در هفته و ميزان دقايق صرف شده جهت انجام پياده روي در يک هفته به طور متوسط 21±96 دقيقه بود که از اين مقدار پياده روي نيز 9/10± 4/78 درصد آن از نوع سبک بوده و به گونه‌اي نبود که در بهبود بيماري آنها اثري داشته باشد. ميانگين ميزان قند خون ناشتاي بيماران 3/45±4/181 ميلي گرم در دسي ليتر و هموگلوبين A1c بيماران نيز 76/0±52/9 درصد بوده است. همچنين بين آگاهي و نگرش بيماران با و بين آگاهي و عملکرد آنها رابطه معني‌داري وجود داشت. همچنين بين تحصيلات با آگاهي، نگرش و عملکرد نيز ارتباط معني‌داري وجود داشت و نيز بين FBS و HbA1c نيز با 0.58=r و 0.01>P نيز رابطه معنادار بوده است.
با افزايش ميزان آگاهي مبتلايان به ديابت، نگرش و عملکرد آنان نيز نسبت به انجام پياده روي بهتر مي‌شود که اين خود در پيشگيري از عوارض بيماري و نيز کنترل بيماري اهميت دارد. از اين رو بايد در جهت آموزش افراد ديابتي به انجام پياده روي و ورزش‌هاي ديگر از جمله در اوقات فراغت و بي کاري برنامه ريزي مناسبي را اتخاذ نمود.
نوع مطالعه: توصیفی |
پذیرش: 1389/2/20 | انتشار الکترونیک پیش از انتشار نهایی: 1390/7/10 | انتشار: 1390/7/23
پذیرش: 1389/2/20 | انتشار الکترونیک پیش از انتشار نهایی: 1390/7/10 | انتشار: 1390/7/23
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |