دوره 11، شماره 3 - ( خرداد ـ تیر 1391 )
جلد 11 شماره 3 صفحات 397-391 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Davood Kaheh, Tayebeh Heivadi. Job Satisfaction & Mental Health. Payesh 2012; 11 (3) :391-397
URL: http://payeshjournal.ir/article-1-463-fa.html
URL: http://payeshjournal.ir/article-1-463-fa.html
داوود کاهه ، طیبه هیودی . رضایت شغلی و سلامت روان. پایش. 1391; 11 (3) :391-397
چکیده: (9757 مشاهده)
رضايت شغلي، نگرشي فردي نسبت به شغل بوده و يکي از عوامل مهم در موفقيت شغلي است كه باعث افزايش كارآيي، بروز خلاقيت و احساس رضايت فردي مي‌گردد. بر اين اساس روشن است عوامل موجود در محيط كاري عملكرد فرد را در شغل او تحت تأثير قرار مي‌دهد كه اين مسئله در نتيجه وساطت عوامل رواني متأثر از شرايط محيطي است. هدف از انجام اين بررسي، ارزيابي رابطه رضايت شغلي و سلامت روان كاركنان در سال 1389 بوده است.
آزمودني‌هاي پژوهش به صورت تصادفي ساده از كاركنان شاغل در بخش‌هاي (اداري، پژوهشي و فرهنگي ـ آموزشي) دو مجموعه سازماني همگن انتخاب شدند. ابزار پژوهش بررسي رضايت شغلي، پرسشنامه‌اي مشتمل بر 4 سؤال بود كه مؤلفه‌هاي مرتبط با رضايت كلي از شغل، درآمد، محيط فرهنگي حاكم بر سازمان و رفتار فرهنگي را شامل مي‌شد. سلامت روان نيز با استفاده از ابزار استاندارد GHQ-12 مورد بررسي قرار گرفت.
در مجموع، 220 نفر در هر دو جنس از دو سازمان مورد مطالعه قرار گرفتند. ميانگين سني جمعيت، 35.5 سال (7.8=انحراف معيار) و ميانگين سال‌هاي تحصيلي 15.4 (2.9=انحراف معيار) بود. ميانگين نمره سلامت روان 2.5 (2.3=انحراف معيار) بوده و بيشتر افراد (55 درصد) رضايت شغلي متوسط داشتند. نتايج نشان داد سلامت روان با مؤلفه‌هاي «رضايت كلي از شغل، رضايت از محيط فرهنگي و رضايت از رفتار فرهنگي» داراي ارتباط معنادار بود (0.05>P) و افرادي كه رضايت بيشتري را ابراز داشتند، از سلامت روان بهتري نيز برخوردار بودند.
بر اساس نتايج، درآمد افراد، سلامت روان آنها را تحت تأثير قرار نمي‌دهد، اما رضايت شغلي، عاملي تأثيرگذار بر سلامت روان است.
آزمودني‌هاي پژوهش به صورت تصادفي ساده از كاركنان شاغل در بخش‌هاي (اداري، پژوهشي و فرهنگي ـ آموزشي) دو مجموعه سازماني همگن انتخاب شدند. ابزار پژوهش بررسي رضايت شغلي، پرسشنامه‌اي مشتمل بر 4 سؤال بود كه مؤلفه‌هاي مرتبط با رضايت كلي از شغل، درآمد، محيط فرهنگي حاكم بر سازمان و رفتار فرهنگي را شامل مي‌شد. سلامت روان نيز با استفاده از ابزار استاندارد GHQ-12 مورد بررسي قرار گرفت.
در مجموع، 220 نفر در هر دو جنس از دو سازمان مورد مطالعه قرار گرفتند. ميانگين سني جمعيت، 35.5 سال (7.8=انحراف معيار) و ميانگين سال‌هاي تحصيلي 15.4 (2.9=انحراف معيار) بود. ميانگين نمره سلامت روان 2.5 (2.3=انحراف معيار) بوده و بيشتر افراد (55 درصد) رضايت شغلي متوسط داشتند. نتايج نشان داد سلامت روان با مؤلفه‌هاي «رضايت كلي از شغل، رضايت از محيط فرهنگي و رضايت از رفتار فرهنگي» داراي ارتباط معنادار بود (0.05>P) و افرادي كه رضايت بيشتري را ابراز داشتند، از سلامت روان بهتري نيز برخوردار بودند.
بر اساس نتايج، درآمد افراد، سلامت روان آنها را تحت تأثير قرار نمي‌دهد، اما رضايت شغلي، عاملي تأثيرگذار بر سلامت روان است.
نوع مطالعه: توصیفی |
پذیرش: 1389/4/16 | انتشار الکترونیک پیش از انتشار نهایی: 1390/12/22 | انتشار: 1391/2/26
پذیرش: 1389/4/16 | انتشار الکترونیک پیش از انتشار نهایی: 1390/12/22 | انتشار: 1391/2/26
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |