دوره 11، شماره 6 - ( آذر ـ دی 1391 )
جلد 11 شماره 6 صفحات 790-785 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Reza Chaman, Mohammad Amiri, Mahdi Raei Dehaghi. The national family physician and the quality of referral system. Payesh 2012; 11 (6) :785-790
URL: http://payeshjournal.ir/article-1-396-fa.html
URL: http://payeshjournal.ir/article-1-396-fa.html
رضا چمن ، محمد امیری ، مهدی راعی . طرح ملی پزشک خانواده و کیفیت نظام ارجاع. پایش. 1391; 11 (6) :785-790
چکیده: (6658 مشاهده)
يكي از اصلاحات اخير در نظام سلامت اجراي طرح بيمه روستايي با محوريت پزشک خانواده و نظام ارجاع است. مطالعه حاضر به منظور بررسي کيفيت نظام ارجاع در طرح ملي پزشک خانواده در شهرستان شاهرود انجام شد. اين پژوهش، از نوع مطالعات كاربردي بود که به روش مقطعي در سال 1389 اجرا گرديد. در اين مطالعه، کليه مراکز بهداشتي ـ درماني مجري طرح پزشک خانواده مورد مطالعه قرار گرفته و تعداد 800 نفر از بيماران ارجاعي بررسي و بر اساس مشاهده مستندات و مصاحبه با بيماران، پرسشنامهها و چك ليستهاي ذي ربط تكميل شد.
در 56.2 درصد از بيماران ضرورت ارجاع با تشخيص پزشک خانواده و در 43.8 درصد به درخواست بيمار انجام شده و نيز انتخاب پزشک سطح 2 در 66 درصد از موارد توسط بيمار و در 34 درصد توسط پزشک خانواده صورت گرفته بود. محل ارجاع 53 درصد از بيماران در سطح 2 مطب و کلينيکهاي خصوصي بود. يک سوم بيماران از خانه بهداشت ارجاع شده و حدود يک پنجم ارجاعات منجر به بستري بيمار گرديده بود. ارسال رونوشت ارجاع از پزشک خانواده به خانه بهداشت فقط در 12.5 درصد از موارد وجود داشت. پزشكان متخصص داخلي با 16 درصد، بيشترين پذيرش بيماران ارجاعي از سطح اول را داشتند. كيفيت پس خوراند، تنها در 8.4 درصد از بيماران مطلوب بود. بين محل ارجاع بيماران در سطح 2 و پسخوراند، رابطه معنيدار مشاهده گرديد (0.002=P).
هرچند كه يكي از اهداف اجراي طرح ملي پزشك خانواده اصلاح نظام ارجاع بوده و هست، ولي نتايج اين مطالعه نشان داد مشكلات جدي در سطح 1 و 2 وجود دارد كه رفع آن بهبود خدمات و رضايت بيماران را به دنبال خواهد داشت.
در 56.2 درصد از بيماران ضرورت ارجاع با تشخيص پزشک خانواده و در 43.8 درصد به درخواست بيمار انجام شده و نيز انتخاب پزشک سطح 2 در 66 درصد از موارد توسط بيمار و در 34 درصد توسط پزشک خانواده صورت گرفته بود. محل ارجاع 53 درصد از بيماران در سطح 2 مطب و کلينيکهاي خصوصي بود. يک سوم بيماران از خانه بهداشت ارجاع شده و حدود يک پنجم ارجاعات منجر به بستري بيمار گرديده بود. ارسال رونوشت ارجاع از پزشک خانواده به خانه بهداشت فقط در 12.5 درصد از موارد وجود داشت. پزشكان متخصص داخلي با 16 درصد، بيشترين پذيرش بيماران ارجاعي از سطح اول را داشتند. كيفيت پس خوراند، تنها در 8.4 درصد از بيماران مطلوب بود. بين محل ارجاع بيماران در سطح 2 و پسخوراند، رابطه معنيدار مشاهده گرديد (0.002=P).
هرچند كه يكي از اهداف اجراي طرح ملي پزشك خانواده اصلاح نظام ارجاع بوده و هست، ولي نتايج اين مطالعه نشان داد مشكلات جدي در سطح 1 و 2 وجود دارد كه رفع آن بهبود خدمات و رضايت بيماران را به دنبال خواهد داشت.
نوع مطالعه: توصیفی |
پذیرش: 1390/2/3 | انتشار الکترونیک پیش از انتشار نهایی: 1391/6/26 | انتشار: 1391/8/25
پذیرش: 1390/2/3 | انتشار الکترونیک پیش از انتشار نهایی: 1391/6/26 | انتشار: 1391/8/25
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |