دوره 12، شماره 1 - ( بهمن ـ اسفند 1391 )
جلد 12 شماره 1 صفحات 44-35 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Mohsen Khoshniat, Zhaleh Shadman, Bagher Larijani. Ramadan fasting and diabetes. Payesh 2013; 12 (1) :35-44
URL: http://payeshjournal.ir/article-1-386-fa.html
URL: http://payeshjournal.ir/article-1-386-fa.html
سیدمحسن خوش نیت ، ژاله شادمان ، باقر لاریجانی . شواهد علمی موجود در بحث روزه‌داری و دیابت. پایش. 1391; 12 (1) :35-44
چکیده: (5441 مشاهده)
تأثير روزه‌داري بر وضعيت كنترل ديابت هنوز كاملأ مشخص نيست؛ چراکه تغييرات شيوه زندگي از جمله تغيير زمان و دوز مصرف دارو، تغيير چرخه خواب و بيداري، فعاليت فيزيکي و رژيم غذايي فرد از جمله مواردي هستند که در روزه‌داري ماه رمضان رخ داده و مي‌توانند موجب عدم تعادل متابوليك شود؛ چنانچه برخي مطالعات افزايش خطر هيپرگليسمي و هيپوگليسمي را نشان داده اند. بنابراين، لازم است در ابتدا با بررسي شواهد علمي موجود در خصوص بي‌ضرر بودن و اجازه روزه‌داري در طيف گسترده‌اي از بيماران ديابتي با سطوح مختلف کنترل متابوليک تصميم‌گيري شود و سپس تغييرات مناسب دارويي براي کنترل هرچه بهتر ديابت در اين ايام شناسايي شده و مورد استفاده قرار گيرند. در اين مقاله مروري، نتايج مطالعات مختلف در ارتباط با اثرات روزه‌داري بر كنترل متابوليك بيماران مبتلا به ديابت نوع 1 و 2 جمع بندي و ارائه شده است. واژه‌هاي "Ramadan"، "Ramadan Fasting"، "Islamic Fasting"، Fasting in Ramadan"، Calorie Restriction، Fasting و Starvation به همراه Diabetes Mellitus، Hyperglycemia، Hypoglycemia، Ketoacidosis، Glucose، در پايگاه‌هاي علمي PubMed، SID(Scientific Information Database)، و برخي مقاله‌هاي منطقه‌اي مورد جستجو قرار گرفته و همه مقالات موجود (مقطعي توصيفي ـ تحليلي، كوهورت، كارآزمايي باليني و مقالات مروري) از سال 1957 تا 2010 جمع آوري شد و اطلاعات موجود در 87 مقاله مرتبط مورد استفاده قرار گرفت. در بيماران مبتلا به ديابت بي‌ضرر بودن روزه‌داري بر اساس کنترل قند خون در محدوده طبيعي تعريف مي‌شود. در بيماران مبتلا به ديابت نوع 2 که دچار عوارض مزمن ديابت نشده‌اند و قادر به مراقبت از خود هستند، به شرط آموزش مناسب، تنظيم زمان و دوز دارو، كنترل رژيم غذايي، فعاليت فيزيكي و SMBG يا اجازه روزه‌داري داده مي‌شود. تصميم‌گيري براي اجازه روزه‌داري در بيماران مبتلا به ديابت نوع 1 و يا استفاده‌کنندگان از انسولين بايد با احتياط انجام شود. چراکه اين افراد مستعد هيپوگليسمي هستند. در صورت روزه‌داري، تنظيم زمان، نوع و دوز انسولين مصرفي به کنترل دقيق‌تري نياز دارد.
نوع مطالعه: توصیفی |
پذیرش: 1390/5/26 | انتشار: 1391/10/26
پذیرش: 1390/5/26 | انتشار: 1391/10/26
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |