چکیده: (5689 مشاهده)
مطالعات، تأثير معنيدار محيط برکيفيت زندگي بيماران مبتلا به ديابت نوع 2 را نشان دادهاند. يکي از عوامل محيطي مهم محل سکونت است. مطالعه حاضر جهت برآورد کيفيت زندگي مرتبط با سلامت بيماران ديابتي نوع دو در ايران و به تفکيک استان انجام گرديد. در اين مطالعه، دادههاي حاصل از مصاحبه چهره به چهره 3918 بيمار مبتلا به ديابت نوع 2 نمونهگيري شده به روش تصادفي ـ خوشهاي از سراسر کشور در سال 1385 تحليل شدند. کيفيت زندگي بر اساس مقياس EQ-5D به تفکيک استان برآورد گرديده، و از روشهاي توصيفي و خوشهبندي آماري براي تحليل دادهها استفاده شد. مقايسه مقادير ميانگين کيفيت زندگي مرتبط با سلامت نشان داد بيماران ديابتي نوع دو در استانهاي قم، سمنان و گيلان به ترتيب بالاترين سطح کيفيت زندگي و در استانهاي کرمان، اردبيل و يزد پايينترين سطح کيفيت زندگي را داشتهاند. ميانگين کيفيت زندگي مرتبط با سلامت استانهاي مختلف کشور اختلاف معنادار داشت. يافتههاي مطالعه مؤيد تفاوت معنادار استانهاي کشور از نظر ميانگين کيفيت زندگي مرتبط با سلامت در بيماران ديابتي بود. بر اساس نتايج مطالعه تلاش در جهت شناسايي علل تفاوت کيفيت زندگي بيماران ديابتي کشور شايسته مطالعات بيشتر است.
نوع مطالعه:
توصیفی |
پذیرش: 1390/11/17 | انتشار الکترونیک پیش از انتشار نهایی: 1391/11/24 | انتشار: 1391/12/25