مقدمه: مواجهه دانشجویان با عوامل تنش‌زای متعدد می‌تواند اثرات نامطلوبی بر آینده‌ی آن‌ها و بالطبع جامعه گذاشته و منجر به کاهش مقاومت روانی و جسمی و بروز آثار ناخوشایند ‌گردد. عوامل استرس‌زای محیطی و روانی اجتماعی می‌تواند عوامل خطر مشترکی برای روان به حساب آمده و به طور وسیعی در تعامل دو سویه با اضطراب و افسردگی به عنوان شایعترین اختلالات روان‌شناختی از دسته‌ی خلقی قرار گیرند و دانشجویان به جهت ویژگی‌های شخصیتی و محیطی آسیب‌پذیر‌تر بوده یا در معرض آسیب‌های بیشتری قرار دارند. بر همین اساس به نظر می‌رسد که بررسی و پرداختن به مشکلات دانشجویان، به جهت ایجاد شرایط بهتر و سالم‌تر فردی، خانوادگی و اجتماعی مؤثر می‌باشد.
مواد و روش کار: جامعه‌ی آماری این پژوهش شامل کلیه‌ی دانشجویان مشغول به تحصیل در مجتمع آموزشی ولیعصر دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران جنوب در سال ۱۴۰۲ می‌باشد. برای تعیین حجم نمونه پژوهش با توجه به استفاده از روش حداقل مربعات جزئی از قاعده بارکلای و از پرسشنامه اضطراب و افسردگی DASS_۲۱ برای سنجش استرس، اضطراب و افسردگی استفاده شده است.
یافته‌ها: نتایج حاصل از تحلیل رگرسیون لجستیک بر مبنای ویژگی‌های جمعیت ‌شناختی نشان داد: نسبت شانس ابتلا به اضطراب در مقطع تحصیلی کارشناسی ارشد در مقایسه با دانشجویان کارشناسی برابر با ۰/۶ نسبت شانس ابتلا به افسردگی ۰/۵۱ نسبت شانس ابتلا به استرس برابر با ۰/۴۸ و این نسبت برای افراد متاهل ۰/۵۸ کمتر بود (فقط در مورد استرس).
نتیجه‌گیری: دانشجویان مقطع کارشناسی در مقایسه با دانشجویان مقاطع تحصیلی بالاتر احتمال بیشتری برای ابتلا به اضطراب، افسردگی و استرس دارند و احتمال استرس در دانشجویان مجرد در مقایسه با دانشجویان متاهل بیشتر می‌باشد.