چکیده: (4975 مشاهده)
رانندگان وسایل نقلیه عمومی بهعنوان گروهی پرخطر در سوانح ترافیکی شناختهشدهاند و ارتباط واضحی بین سوءمصرف مواد مخدر و سوانح ترافیکی نشان داده شده است. هدف این مطالعه ارائه الگوی اپیدمیولوژی وابستگی رانندگان وسایل نقلیه عمومی به مواد مخدر در ایران می باشد. در این بررسی با استفاده از یک نمونهگیری صید-بازصید، بهطور تصادفی میزان شیوع سوءمصرف مواد تعیین شد. در کل 1506 راننده بهطور تصادفی و به نسبت انواع وسایل نقلیه عمومی انتخاب شدند. برای تعیین سوءمصرف از آزمایش سریع ادرار (آکون ده تستی برای غربالگری) استفاده شد. مصاحبه گران آموزشدیده به همراهی پلیسراه اما بدون حضور مستقیم آنها آزمایش را در ایستگاههای بازرسی گرفته و پرسشنامه مربوطه را تکمیل کردند. بهطورکلی نتیجه آزمایش 14/1 درصد از رانندگان مثبت بود. سه ماده مخدر تریاک (55 درصد)، مرفین (21/3 درصد) و متادون (8/5 درصد) بیشترین شیوع را در بین رانندگان داشتند. مدل رگرسیون لجستیک اختلاف آماری معنیداری بین معتادان با سطح تحصیلات را نشان داد. رانندگان تریلی (21/5 درصد) و کامیون (15/1 درصد) در مقایسه با سایر رانندگان میزان شیوع بالاتر اعتیاد به مخدر را نشان دادند (P<0.001). بیشترین میزان مصرف مواد در شبهنگام (44/3 درصد) و در مسیرهای طولانی (26/8 درصد) گزارش شد. میزان شیوع سوءمصرف مواد مخدر در بین رانندگان وسایل نقلیه عمومی برونشهری ایران بالا است. پیشگیری از سوءمصرف مواد در بین این رانندگان میتواند راهبردی اساسی در پیشگیری از سوانح ترافیکی باشد. تستهای اجباری اعتیاد بخصوص برای رانندگان تریلی و کامیون و در مسیرهای طولانی باید انجام شود.
نوع مطالعه:
توصیفی |
پذیرش: 1393/7/28 | انتشار الکترونیک پیش از انتشار نهایی: 1393/7/28 | انتشار: 1393/8/28