مقدمه: ترس از عود سرطان‌ بعد از هر درمان و بهبودی نسبی‌ همواره زندگی بیماران مبتلا به سرطان را به چالش می­کشد. پژوهش حاضر با هدف سنجش اثربخشی پارادوکس درمانی (PTC) Paradox Timetable Cure بر ترس از عود سرطان و روند آن در طول زمان در بیماران زن مبتلا به سرطان انجام شد.
مواد و روش‌ها: روش پژوهش کارآزمایی بالینی از نوع ‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون، پس‌آزمون و پیگیری اثر یک ماهه به‌همراه گروه کنترل و استفاده از تخصیص تصادفی آزمودنی‌ها در گروه‌های آزمایش و کنترل بود. جامعه آماری‌ شامل تمامی زنان بیمار مبتلا به سرطان ۱۴۰۲ مراجعه کننده به یک مرکز تخصصی درمان خون و سرطان در شهر اهواز بود. تعداد ۵۲ شرکت کننده توسط نرم افزارG*Power به دست آمد. ابزار مورد استفاده، پرسش‌نامه ترس از عود سرطان بود. روان درمانی مورد استفاده، پارادوکس درمانی بود. برای تحلیل داده­ها از روش­های آمار توصیفی و روش آماری استنباطی مربوط به فرضیه­ پژوهش با روش آماری تحلیل واریانس آمیخته در نرم‌افزار SPSS-۲۵ استفاده شد. به علاوه جهت بررسی پیش­فرض­های استفاده از تحلیل واریانس اندازه­گیری مکرر از آزمون­های شاپیرو- ویلک و کرویت موچلی استفاده شد.
یافته‌ها: نتایج حاکی از آن بود که پارادوکس درمانی بر کاهش ترس از عود سرطان اثربخش بوده و در دراز‌مدت اثر کاهشی خود را حفظ کرده است. بیماران مبتلا به سرطان اغلب به دلیل ترس از عود بیماری، استرس روانی قابل توجهی را تحمل می­کنند. درک چگونگی کاهش مؤثر این ترس­ها برای افزایش بهزیستی روانشناختی بیمار بسیار مهم است.
نتیجه‌گیری: در این پژوهش‌ با ارتقای درک ما از تأثیر پارادوکس درمانی بر ترس از عود بیماری در بیماران مبتلا به سرطان‌ تلاش شده است، در ابعاد روانی- اجتماعی آنکولوژی شکاف مهمی پر شود. درک اثر درازمدت پارادوکس درمانی می­تواند برنامه­های مراقبت­های بعدی و حمایت طولانی­مدت از بیماران مبتلا به سرطان را فراهم کند.