مقدمه: والدین نقش اساسی در شکل گیری باورهای نوجوان نسبت به بلوغ و قاعدگی دارند و نگرش ها و باورهای خود را به صورت مستقیم و غیرمستقیم به دختران خود انتقال می دهند. هدف از این مطالعه بررسی ارتباط دلبستگی مادر و دختر با دیسترس قاعدگی در دختران نوجوان شهر گناباد در سال ۱۴۰۲ بود.
مواد و روش کار: این مطالعه مقطعی در سال ۱۴۰۲ بر روی ۳۴۷ نفر از دختران دانش آموز مقطع متوسطه که با مادر خود زندگی می کردند و حداقل یک سال از وقوع منارک در آنان گذشته بود، انجام شد. مشارکت کنندگان به روش نمونه گیری طبقه ای انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها، پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک، پرسشنامه دلبستگی به والدین و همسالان و پرسشنامه دیسترس قاعدگی موس بود. داده‌ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه ۲۶ مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
مطالعه حاضر از نوع مقطعی بود که در مورد ۳۴۷ نفر از دختران دانش آموز مقطع  متوسطه انجام شد. این دانش آموزان که به روش طبقه ای وارد مطالعه شدند با مادر خود زندگی می کردند و حداقل یک سال از وقوع منارک در آنان گذشته بود. از چک لیست مشخصات فردی، پرسشنامه‌ی دلبستگی به والدین و همسالان (IPPA) نسخه مادر و پرسشنامه دیسترس مرتبط با قاعدگی موس (MDQ) جهت جمع آوری اطلاعات استفاده شد. داده‌ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه ۲۶ مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
یافته‌ها: میانگین سنی دختران ۱٫۱ ± ۱۴٫۸ سال بود. نمرات دلبستگی مادر و فرزند با نمرات دیسترس قاعدگی دختران همبستگی معکوس و معنی دار داشت. همچنین همبستگی منفی و معنی دار میان نمره دیسترس قاعدگی با خرده مقیاس‌های اعتماد، ارتباط، و بیگانگی با نمره دلبستگی مادر و فرزند مشاهده شد.
نتیجه گیری: یافته‌های این مطالعه بین دلبستگی مادر و فرزند و دیسترس قاعدگی ارتباط دارد، به طوریکه با افزایش دلبستگی مادر و دختر، دیسترس قاعدگی کاهش نشان داد. با توجه به نتایج این مطالعه می‌توان دیسترس قاعدگی دختران نوجوان را از طریق افزایش دلبستگی مادر کاهش داد.