مقدمه: سالمندی با افزایش بروز بیماری‌های مزمن، از جمله اختلالات بلع (دیسفاژی) و بیماری‌های عصبی همراه است که می‌توانند کیفیت زندگی سالمندان را به‌طور معناداری تحت تأثیر قرار دهند. مطالعه حاضر با هدف تعیین کیفیت زندگی سالمندان مبتلا به دیسفاژی و اختلالات عصبی و عوامل مرتبط با آن انجام شد.
مواد و روش کار: پژوهش حاضر، یک مطالعه مقطعی- تحلیلی است که بر روی ۱۲۸ سالمند مبتلا به دیسفاژی و اختلالات عصبی که در سال ۱۴۰۲ به درمانگاه‌های نورولوژی بیمارستان‌های وابسته به دانشگاه‌های علوم پزشکی شهر تهران مراجعه کرده بودند، انجام شد. نمونه‌ها به‌صورت چندمرحله‌ای و تصادفی انتخاب شدند. ابزارهای گردآوری داده شامل نسخه فارسی پرسش‌نامه اختلال بلع (SDQ) و پرسش‌نامه کیفیت زندگی بیماران دیسفاژیک (MDADI) بود. داده‌ها با استفاده از آزمون‌های آماری توصیفی و استنباطی (آزمون تی مستقل، تحلیل واریانس، رگرسیون لجستیک و خطی چندمتغیره) در نرم‌افزار SPSS-۱۶ تحلیل شد.
یافته‌ها: نتایج مطالعه حاضر نشان داد نمره میانگین شدت اختلال در بلع در مرحله دهانی (۱/۵)۵/۲۳، و در مرحله حلقی (۲/۱۶)۱۰/۲۰ بود که حاکی از شدت ضعیف اختلال در بلع در سالمندان مبتلابه اختلالات عصبی است. نمره میانگین کیفیت زندگی (۱۰/۵۳)۶۶/۴۴ از ۱۰۰ نمره بود که خود حاکی از کاهش کیفیت زندگی در سالمندان فوق است. بین سن و اختلال دهانی ارتباط معنادار وجود داشت. شیوع دیسفاژی در سالمندان بالای ۸۰ سال به‌طور معناداری بیشتر از سایر گروه‌های سنی بود (۳.۶ برابر در نوع دهانی و ۲.۹ برابر در نوع حلقی).
نتیجه‌گیری: دیسفاژی در سالمندان مبتلا به اختلالات عصبی با افت معنادار کیفیت زندگی همراه است. یافته‌ها لزوم غربالگری منظم اختلالات بلع و مداخلات مراقبتی و توانبخشی جهت پیشگیری از پیامدهایی چون سوءتغذیه، آسپیراسیون و کاهش استقلال را نشان می‌دهند.