مقدمه: مطالعات در زمینه عوامل مرتبط با اضطراب پدران در ایران اندک و نتایج آن ها اغلب متناقض است. این پژوهش با هدف تعیین ارتباط حمایت اجتماعی درک شده و رضایت زناشویی با اضطراب آشکار و پنهان پدران در دوره ی پس از زایمان انجام شد.
مواد و روش کار: این مطالعه مقطعی از نوع توصیفی- همبستگی در سال ۱۴۰۲ درخصوص ۲۵۰ پدر تحت پوشش مراکز بهداشتی درمانی منتخب دانشگاه علوم پزشکی تهران به شیوه نمونه گیری حضوری و دردسترس انجام شد. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه ی جمعیت شناختی، مقیاس اضطراب اسپیلبرگر، مقیاس چند بعدی حمایت اجتماعی ادراک شده و مقیاس رضایت زناشویی انریچ (فرم کوتاه) استفاده شد. تجزیه تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار۱۶ -SPSS، آزمون های تی مستقل، آنوا و همبستگی انجام شد. سطح معناداری کمتر از ۰/۰۵ در نظر گرفته شد.
یافته ها: مدل رگرسیون خطی چند گانه نشان دهنده ی آن بود که دارا بودن بیمه، انجام ورزش بیش از دو بار در هفته، رضایت زناشویی و حمایت اجتماعی درک شده  پدر، با اضطراب آشکار ایشان معنا دار بوده و رضایت زناشویی با ضریب استاندارد ۰/۴۰۳ بیشترین اثر را بر اضطراب آشکار داشته است. بر اساس ضریب تعیین مدل متغیر های معنا دار در مدل ۰/۳۱۳ پیشگویی کننده ی اضطراب آشکار است. دارا بودن بیمه، نداشتن اختلال خواب و رضایت زناشویی پدر نیز با اضطراب پنهان ایشان معنا دار بوده و رضایت زناشویی با ضریب استاندارد ۰/۴۴۲ بیشترین اثر را بر اضطراب پنهان داشته است. بر اساس ضریب تعیین مدل متغیر های معنا دار در مدل ۰/۲۹۷ پیشگویی کننده  اضطراب پنهان هستند.
نتیجه گیری: نتایج نشان داد که اضطراب آشکار و پنهان پدران پس از تولد نوزاد با حمایت اجتماعی درک شده و رضایت زناشویی ارتباط معکوس دارد.