بررسی تأثیر آموزش ‌حمل بیمار مبتنی بر الگوی پرسید ـ پروسید بر میزان اختلالات اسکلتی ـ عضلانی در کمک‌پرستاران - پایش
جمعه 10 فروردین 1403
OPEN ACCESS
دوره 22، شماره 3 - ( خرداد ـ تیر 1402 )                   جلد 22 شماره 3 صفحات 300-289 | برگشت به فهرست نسخه ها

Ethics code: IR.KUMS.REC.1401.011


XML English Abstract Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

Mohammaditavileh F, Gharagozlou F, Kazemi S, Barzegar A. The effect of patient handling training based on PRECEDE-PROCEED Model on musculoskeletal disorders among nursing assistants. Payesh 2023; 22 (3) :289-300
URL: http://payeshjournal.ir/article-1-2010-fa.html
محمدی طاویله فاطمه، قره گوزلو فرامرز، کاظمی سمیه، برزگر اکبر. بررسی تأثیر آموزش ‌حمل بیمار مبتنی بر الگوی پرسید ـ پروسید بر میزان اختلالات اسکلتی ـ عضلانی در کمک‌پرستاران. پایش. 1402; 22 (3) :289-300

URL: http://payeshjournal.ir/article-1-2010-fa.html


1- دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه، کرمانشاه، ایران
2- گروه بهداشت عمومی، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی مازندران، ساری، ایران
چکیده:   (679 مشاهده)
مقدمه: یکی از برنامه‌های مؤثر در پیشگیری از اختلالات اسکلتی-عضلانی، استفاده از مداخلات آموزشی حمل بیمار در چارچوب الگوی جامع پرسید-پروسید است. این مطالعه با هدف بررسی تأثیر آموزش ‌حمل بیمار مبتنی بر الگوی پرسید-پروسید بر میزان اختلالات اسکلتی-عضلانی در کمک‌پرستاران انجام شد.
مواد و روش‌ کار: این پژوهش، یک مطالعه نیمه‌تجربی بود که در سال ۱۴۰۱ بر روی ۱۰۰ نفر از کمک‌پرستاران شاغل در بیمارستان‌ امام رضا (ع) واقع در استان کرمانشاه در گروه مداخله و کنترل، انجام شد. ابزار جمع‌آوری داده‌ها شامل پرسشنامه مشخصات جمعیت‌شناختی، پرسشنامه نوردیک، مقیاس نقشه بدن، مقیاس آنالوگ بصری و پرسشنامه رفتارهای پیشگیری از اختلالات اسکلتی-عضلانی براساس الگوی پرسید بود که در سه مرحله‌ی قبل، یک و سه ماه پس از مداخله، تکمیل شدند. تحلیل داده‌ها در نرم افزار  SPSS و با استفاده از آزمون‌های آمار توصیفی و تحلیلی صورت گرفت.
یافته ها: قبل از مداخله میزان و شدت اختلالات اسکلتی-عضلانی بین گروه­ مداخله و کنترل فقط در برخی اندام‌ها، اختلاف معنادار داشت اما پس از مداخله میزان و شدت اختلالات بین دو گروه در تمام اندامها، اختلاف معنادار داشت. به این صورت که در گروه مداخله، این میزان کاهش یافت. قبل از مداخله، اختلاف معناداری بین نمره آگاهی، نگرش، خودکارآمدی، عوامل تقویت کننده و قادرکننده و رفتار در گروه مداخله و کنترل وجود نداشت. اما پس از مداخله، این نمرات بین دو گروه، اختلاف معناداری داشت، به این صورت که در گروه مداخله، فزایش یافت.  
نتیجه‌گیری: در این مطالعه آموزش حمل بیمار بر اساس الگوی پرسید-پروسید تاثیر بسزایی در کاهش میزان و شدت اختلالات اسکلتی-عضلانی داشت. لذا مداخله آموزشی براساس این الگو احتمالاً می‌تواند باعث کاهش اختلالات اسکلتی-عضلانی در افرادی شود که به نوعی با حمل بیمار سروکار دارند، البته انجام مطالعات بیشتر بر روی تعداد افراد بیشتری توصیه میشود.
 
متن کامل [PDF 1165 kb]   (481 دریافت)    
نوع مطالعه: توصیفی | موضوع مقاله: مولفه های اجتماعی سلامت
دریافت: 1401/9/15 | پذیرش: 1402/1/23 | انتشار الکترونیک پیش از انتشار نهایی: 1402/3/2 | انتشار: 1402/3/10

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA

ارسال پیام به نویسنده مسئول


بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به پایش می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق