دوره 18، شماره 4 - ( مرداد ـ شهریور 1398 )
جلد 18 شماره 4 صفحات 367-357 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Ethics code: IR.UI.REC.1398.001
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Ghahfarokhi M S. Prevalence and correlates of living alone among elderly in Iran. Payesh 2019; 18 (4) :357-367
URL: http://payeshjournal.ir/article-1-1136-fa.html
URL: http://payeshjournal.ir/article-1-1136-fa.html
شمس قهفرخی مهری. تنها زیستی سالمندان در ایران بر حسب تفاوتهای سنی و جنسیتی: شیوع و عوامل مرتبط. پایش. 1398; 18 (4) :357-367
دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران
چکیده: (3853 مشاهده)
مقدمه: در این مطالعه الگو و روند تنهازیستی سالمندان در طول پنج دوره سرشماری گذشته در ایران بررسی گردیده و سپس ویژگیهای افراد سالمند تنها توصیف شده است. همچنین تعیین شد که تا چه حد ویژگیهای اجتماعی، اقتصادی و جمعیتی مربوط به تنهازیستی سالمندان است. این یافته ها نه تنها اطلاعاتی در مورد پویایی ترتیبات زندگی ارائه میدهد، بلکه شواهدی در مورد تغییرات زندگی خانوادگی در ایران را فراهم میآورد.
مواد و روش کار: دادهها از " نتایج منتشر شده سرشماری عمومی نفوس و مسکن (1365، 1375، 1385، 1390 و 1395)" و دیگری "دادههای فردی 2 درصد سرشماری سال 1395" استخراج شده است. به منظور بررسی اهمیت نسبی همبسته های متفاوت تنها زیستی سالمندان، مجموعهای از مدلهای رگرسیون لوجستیک با استفاده از نرم افزار STATA برای دادههای فردی سرشماری 1395 به کار برده شد.
یافته ها: نسبت سالمندانی که در سالهای 1385،1375،1365، 1390 و 1395 تنها زندگی می کردند، به ترتیب برابر با 1/9، 0/9، 9/10، 5/14 و 9/14 درصد بود. تنهازیستی با سکونت در شهر، مرد بودن، تحصیلات (راهنمایی یا متوسطه)، بیوه بودن، طلاق، ازدواج نکردن، دارای درآمد بدون کار، سایر فعالیتها، خانهداری، سن 69-60 و سن 79-70 مرتبط است. همچنین متغیرهای وارد شده در تحلیل، قادر به تبیین 43 درصد از تغییرات تنها زیستی سالمندان در کل نمونه بود (مردان 48 درصد و زنان 35 درصد).
بحث و نتیجه گیری: در صورت تداوم افزایش تنهازیستی سالمندان و نبود سازمانهای حمایت کننده، شرایط دشوارتری برای آنان در آینده ایجاد خواهد شد. پس با توجه به آسیبپذیر بودن سالمندانی که تنها زندگی میکنند، مخصوصاً با افزایش سن، نیاز به سیاستگذاری و داشتن برنامهریزی برای ایجاد مراکز رسمی مراقبت از سالمندانی که تنها زندگی میکنند و شبکه حمایت خانوادگی ندارند، بیشتر است.
مواد و روش کار: دادهها از " نتایج منتشر شده سرشماری عمومی نفوس و مسکن (1365، 1375، 1385، 1390 و 1395)" و دیگری "دادههای فردی 2 درصد سرشماری سال 1395" استخراج شده است. به منظور بررسی اهمیت نسبی همبسته های متفاوت تنها زیستی سالمندان، مجموعهای از مدلهای رگرسیون لوجستیک با استفاده از نرم افزار STATA برای دادههای فردی سرشماری 1395 به کار برده شد.
یافته ها: نسبت سالمندانی که در سالهای 1385،1375،1365، 1390 و 1395 تنها زندگی می کردند، به ترتیب برابر با 1/9، 0/9، 9/10، 5/14 و 9/14 درصد بود. تنهازیستی با سکونت در شهر، مرد بودن، تحصیلات (راهنمایی یا متوسطه)، بیوه بودن، طلاق، ازدواج نکردن، دارای درآمد بدون کار، سایر فعالیتها، خانهداری، سن 69-60 و سن 79-70 مرتبط است. همچنین متغیرهای وارد شده در تحلیل، قادر به تبیین 43 درصد از تغییرات تنها زیستی سالمندان در کل نمونه بود (مردان 48 درصد و زنان 35 درصد).
بحث و نتیجه گیری: در صورت تداوم افزایش تنهازیستی سالمندان و نبود سازمانهای حمایت کننده، شرایط دشوارتری برای آنان در آینده ایجاد خواهد شد. پس با توجه به آسیبپذیر بودن سالمندانی که تنها زندگی میکنند، مخصوصاً با افزایش سن، نیاز به سیاستگذاری و داشتن برنامهریزی برای ایجاد مراکز رسمی مراقبت از سالمندانی که تنها زندگی میکنند و شبکه حمایت خانوادگی ندارند، بیشتر است.
نوع مطالعه: توصیفی |
دریافت: 1398/3/2 | پذیرش: 1398/6/4 | انتشار الکترونیک پیش از انتشار نهایی: 1398/6/9 | انتشار: 1398/6/16
دریافت: 1398/3/2 | پذیرش: 1398/6/4 | انتشار الکترونیک پیش از انتشار نهایی: 1398/6/9 | انتشار: 1398/6/16
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |