دوره 16، شماره 3 - ( خرداد ـ تیر 1396 )
جلد 16 شماره 3 صفحات 302-293 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Samaneh Ebrahimi Kebria, Hamid Soori. Study of epidemiological pattern of pedestrian’s road traffic injuries in 2014 and determination of related risk factors on severity of injury. Payesh 2017; 16 (3) :293-302
URL: http://payeshjournal.ir/article-1-103-fa.html
URL: http://payeshjournal.ir/article-1-103-fa.html
سمانه ابراهیمی کبریا ، حمید سوری . بررسی الگوی اپیدمیولوژیک سوانح ترافیکی در عابران پیاده ایرانی و تعیین نقش عوامل خطر مؤثر بر شدت حادثه. پایش. 1396; 16 (3) :293-302
1- مرکز تحقیقات ارتقای ایمنی و پیشگیری از مصدومیت‌ها، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران
چکیده: (4238 مشاهده)
مقدمه: در سراسر جهان سوانح ترافیکی مربوط به عابران پیاده به‌عنوان یک معضل سلامت همگانی در حال افزایش است. این مطالعه باهدف بررسی وضعیت موجود و ارائه تصویری روشن از الگوی اپیدمیولوژیکی سوانح ترافیکی در عابران پیاده کل کشور در سال 1393 انجام شد.
مواد و روش کار: این پژوهش یک مطالعه توصیفی بود که با استفاده از داده‌های موجود پلیس راهور ناجا انجام شد. با استفاده از آزمون کای دو به بررسی اختلاف بین متغیرهای تحت مطالعه و نوع سوانح ترافیکی پرداخته شد. همچنین برای بررسی نقش عوامل مؤثر بر شدت سوانح ترافیکی از آزمون رگرسیون لجستیک تک متغیره استفاده شد. جمعیت موردبررسی 50518 عابران پیاده حادثه‌دیده‌ای بودند که اطلاعات آن‌ها توسط فرم کام114 پلیس راهنمایی و رانندگی در هنگام حضور درصحنه تصادف جمع‌آوری‌شده و تمامی تجزیه تحلیل‌ها با استفاده از نرم‌افزار Spss19 انجام شد.
یافته ها: وفق داده ها در سال 1393 حدود 50518 عابر پیاده دچار سانحه ترافیکی شدند که 3/61% آن ها در مردان بودند. استان قم با میزان 108/81، گیلان 98/49، زنجان 91/21، گلستان 0989 و خراسان رضوی 87/49 به ازای هر 100 هزار نفر دارای بیشترین و استان چهارمحال بختیاری با میزان 3/97 به ازای هر 100 هزار نفر نفر جمعیت دارای کمترین میزان سوانح ترافیکی عابران پیاده بودند. بر اساس نتایج آزمون رگرسیون لجستیک تک متغیره؛ سن، جنسیت، امکانات لازم برای ایمنی تردد عابران، رفتار پرخطر عابر پیاده، محل آناتومیک آسیب، با معنی‌دار بوده و از عوامل مخاطره‌آمیز و مؤثر بر شدت سوانح ترافیکی شناخته شدند. بیشترین رخداد سوانح ترافیکی در ساعات مختلف شبانه‌روز، به ترتیب فراوانی نسبی 22/9 و 24/7 در ساعات 3 تا 6 بعدازظهر و از ساعت 6 تا 9 شب با فراوانی نسبی 22/9 و 24/7 مشاهده بود.
بحث و نتیجه گیری: آمار سوانح ترافیکی عابران پیاده کشور در سال 1393 در مطالعه حاضر و سایر مطالعات انجام‌شده نشان داد که وضعیت ایمنی عابر پیاده به‌اندازه‌ی کافی موردتوجه قرار نگرفته و از وضعیت مطلوبی برخوردار نیست. لذا تدوین علمی راهکارهای پیشگیرانه به کمک یافته‌های توصیفی_تحلیلی مطالعات اپیدمیولوژیک می‌تواند گامی مؤثر در جهت کاهش حوادث عابران پیاده ایران در برداشته باشد.
مواد و روش کار: این پژوهش یک مطالعه توصیفی بود که با استفاده از داده‌های موجود پلیس راهور ناجا انجام شد. با استفاده از آزمون کای دو به بررسی اختلاف بین متغیرهای تحت مطالعه و نوع سوانح ترافیکی پرداخته شد. همچنین برای بررسی نقش عوامل مؤثر بر شدت سوانح ترافیکی از آزمون رگرسیون لجستیک تک متغیره استفاده شد. جمعیت موردبررسی 50518 عابران پیاده حادثه‌دیده‌ای بودند که اطلاعات آن‌ها توسط فرم کام114 پلیس راهنمایی و رانندگی در هنگام حضور درصحنه تصادف جمع‌آوری‌شده و تمامی تجزیه تحلیل‌ها با استفاده از نرم‌افزار Spss19 انجام شد.
یافته ها: وفق داده ها در سال 1393 حدود 50518 عابر پیاده دچار سانحه ترافیکی شدند که 3/61% آن ها در مردان بودند. استان قم با میزان 108/81، گیلان 98/49، زنجان 91/21، گلستان 0989 و خراسان رضوی 87/49 به ازای هر 100 هزار نفر دارای بیشترین و استان چهارمحال بختیاری با میزان 3/97 به ازای هر 100 هزار نفر نفر جمعیت دارای کمترین میزان سوانح ترافیکی عابران پیاده بودند. بر اساس نتایج آزمون رگرسیون لجستیک تک متغیره؛ سن، جنسیت، امکانات لازم برای ایمنی تردد عابران، رفتار پرخطر عابر پیاده، محل آناتومیک آسیب، با معنی‌دار بوده و از عوامل مخاطره‌آمیز و مؤثر بر شدت سوانح ترافیکی شناخته شدند. بیشترین رخداد سوانح ترافیکی در ساعات مختلف شبانه‌روز، به ترتیب فراوانی نسبی 22/9 و 24/7 در ساعات 3 تا 6 بعدازظهر و از ساعت 6 تا 9 شب با فراوانی نسبی 22/9 و 24/7 مشاهده بود.
بحث و نتیجه گیری: آمار سوانح ترافیکی عابران پیاده کشور در سال 1393 در مطالعه حاضر و سایر مطالعات انجام‌شده نشان داد که وضعیت ایمنی عابر پیاده به‌اندازه‌ی کافی موردتوجه قرار نگرفته و از وضعیت مطلوبی برخوردار نیست. لذا تدوین علمی راهکارهای پیشگیرانه به کمک یافته‌های توصیفی_تحلیلی مطالعات اپیدمیولوژیک می‌تواند گامی مؤثر در جهت کاهش حوادث عابران پیاده ایران در برداشته باشد.
نوع مطالعه: توصیفی |
پذیرش: 1396/2/11 | انتشار الکترونیک پیش از انتشار نهایی: 1396/2/23 | انتشار: 1396/2/25
پذیرش: 1396/2/11 | انتشار الکترونیک پیش از انتشار نهایی: 1396/2/23 | انتشار: 1396/2/25
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |