@ARTICLE{, author = {Gholamreza Veghari, and Seyed Mehdi Sedaghat, and Seyavash Maghsodlo, and Samieh Banihashem, and Abdolhamid Angizeh, and Ebrahim Tazik, and Pooneh Moharloei, and Abbas Moghaddami, and }, title = {Obesity and its socio-demographic related factors: an epidemiological study}, volume = {11}, number = {6}, abstract ={هدف اصلي اين مطالعه بررسي ميزان شيوع چاقي و مقايسه آن بين شهرستانهاي استان گلستان و نيز بررسي برخي عوامل مرتبط با آن در اين استان بود که بر روي افراد بالغ سنين 65-15 سال در طي 5 سال منتهي به سال 1388 به اجرا در آمد. اطلاعات آنتروپرومتري و دموگرافيك از 6489 نمونه جمع‌آوري شده و چاقي بر اساس شاخص نمايه توده بدني (BMI) طبقه‌بندي گرديد. ميزان شيوع اضافه وزن و چاقي در استان گلستان در مردان بترتيب 32/4 درصد و 14/1درصد و در زنان بترتيب 30/5 درصد و 8/31 درصد بود که اختلاف از نظر ميزان شيوع چاقي بين دو جنس معني‌دار بود (0/001=P). همچنين ميزان شيوع اضافه وزن و چاقي در مناطق شهري بترتيب 7/33 درصد و 25/5 درصد و در مناطق روستائي 29/9 درصد و 21/2 درصد بود که اختلاف بين آنها از نظر دو شاخص مذکور معني‌دار بود (0/001=P). وفق نتايج 54/5 درصد افراد استان گلستان دچار اضافه وزن و يا چاقي بودند که کمترين و بيشترين ميزان شيوع بترتيب در شهرستانهاي راميان (4/25درصد) و بندرگز (61/3 درصد) مشاهده شد. خطر نسبي ابتلاء به چاقي در مناطق شهري 1/2 برابر مناطق روستائي، در زنان 2/8 برابر مردان، در افراد با وضعيت اقتصادي خوب 1/4 برابر افراد فقير و در افراد بيسواد 2/2 برابر افراد با تحصيلات دانشگاهي مشاهده گرديد. در استان گلستان از هر صد نفر، حداقل سي و يک نفر مبتلاء به اضافه وزن و بيست و سه نفر مبتلاء به چاقي بودند که مردم شهرستان‌هاي بندرگز و راميان بترتيب بيشتر و کمتر از ديگر مناطق استان از اين مشکل رنج مي‌بردند. بيسوادي و بهبود وضعيت اقتصادي از عوامل اجتماعي مؤثر بر اضافه وزن و چاقي در استان گلستان بود. }, URL = {http://payeshjournal.ir/article-1-399-fa.html}, eprint = {http://payeshjournal.ir/article-1-399-fa.pdf}, journal = {Payesh (Health Monitor) Journal}, doi = {}, year = {2012} }