شیوع هپاتیت C و عوامل خطر آن در بیماران همودیالیزی - پایش
دوره 2، شماره 4 - ( پاییز 1382 )                   جلد 2 شماره 4 صفحات 298-293 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


چکیده:   (6100 مشاهده)
ویروس هپاتیت C در سال 1989 شناسایی شد. این ویروس مسئول 90% هپاتیت های متعاقب تزریق خون بوده و در 50% موارد ابتلا، سیر مزمن داشته که در نهایت 25% موارد به سیروز یا سرطان کبد ختم می شود. بیماران همودیالیزی به دلیل تزریق خون مکرر، پیوند کلیه و استفاده از داروهای تزریقی از گروه های در معرض خطر ابتلا محسوب می شوند. این پژوهش به منظور بررسی میزان آلودگی به ویروس هپاتیت C در بیماران همودیالیزی استان گیلان انجام شد. در یک مطالعه مقطعی، کلیه بیماران همودیالیزی استان گیلان در بهار 1380 در 7 شهرستان دارای بخش های دیالیز به تعداد 298 نفر از نظر متغیرهای سن، جنس، طول مدت دیالیز، سابقه پیوند کلیه، خالکوبی و استفاده از داروهای مخدر تزریقی مورد بررسی قرار گرفتند. نمونه های خون آنها از نظر آنتی بادی ضد HCV با روش ELISA رده دوم آزمایش شده و نمونه های مثبت جهت تایید تحت آزمون Western blot قرار گرفتند. داده های جمع آوری شده با استفاده از نرم افزار EPI6 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. در این مطالعه، 24.8% با فاصله اطمینان 19.9 تا 29.7 دچار آلودگی HCV بودند که این میزان از 9% تا 40% در مراکز مختلف متغیر بوده است. از 298 بیمار، 80 نفر در آزمون ELISA مثبت بودند که در آزمون Western blot هفتاد و چهار نفر مورد تایید واقع شدند. بین میزان آلودگی با سن و جنس ارتباط معنی داری وجود نداشته اما ارتباط با طول مدت دیالیز و سابقه دفع پیوند کلیه معنی دار بوده است (P=0.006). همچنین از 11 بیمار دارای سابقه پیوند کلیه، هفت نفر آلوده بودند. در مجموع شیوع بالای هپاتیت C در بیماران همودیالیزی استان گیلان در مقایسه با جمعیت سالم، احتمال انتقال بیمارستانی در بخش های همودیالیز را مطرح می نماید. بنابراین لزوم جداسازی دستگاه های دیالیز افراد آلوده از سایرین ضروری به نظر می رسد.
متن کامل [PDF 197 kb]   (2200 دریافت)    
نوع مطالعه: توصیفی |
پذیرش: 1397/9/7 | انتشار: 1382/7/23

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.