میزان فرسودگی شغلی بین پرستاران بیمارستان های منتخب دانشگاه علوم پزشکی تهران - پایش
دوره 16، شماره 5 - ( مهر ـ آبان 1396 )                   جلد 16 شماره 5 صفحات 603-595 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


1- واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
2- مرکز تحقیقات سنجش سلامت، پژوهشکده علوم بهداشتی جهاد دانشگاهی، تهران، ایران، گروه علمی سلامت زنان، فرهنگستان علوم پزشکی، تهران، ایران
3- مرکز پژوهش های مجلس شورای اسلامی، تهران، ایران
چکیده:   (3387 مشاهده)
مقدمه: فرسودگی شغلی نشانگانی است که در محیط کار و در نتیجه شرایط استرس زای شغلی ایجاد شده واثرات مخرب آن در شغلهای مددرسان از جمله حرفه پرستاری بسیار مشهود است. هدف از این مطالعه تعیین میزان فرسودگی شغلی در پرستاران بیمارستانهای منتخب دانشگاه علوم پزشکی تهران است.
مواد و روش کار: این پژوهش از نوع مطالعات کاربردی بود که به صورت مقطعی بر روی 228 نفر از پرستاران 4 بیمارستان کودکان بهرامی، عمومی ضیائیان،روانپزشکی روزبه و پوست رازی که تحت پوشش دانشگاه علوم پزشکی تهران قرار داشتند انجام شد. انتخاب بیمارستانها و نمونه ها به صورت تصادفی انجام گرفت. ابزار گردآوری داده ها در این پژوهش پرسشنامه بود و داده‌ها با استفاده از نرم افزارSPSS مورد تحلیل قرار گرفتند.
یافته ها: یافته‌های حاصل از این مطالعه نشان داد که میزان فرسودگی شغلی در بین پرستاران بیمارستانهای مورد مطالعه با نمره میانگین1/99 کمتر از حد متوسط است. میانگین نمره در بُعد خستگی عاطفی(هیجانی)2/26، در بعد مسخ شخصیت 1/ 44 و در بعد کاهش احساس کفایت فردی 2/02 برآورد گردید. طبق نتایج تحلیل رگرسیون، بالا رفتن سطح تحصیلات کم بودن سابقه کاری، استخدام غیر رسمی و اشتغال در بیمارستان روانپزشکی بخت ابتلا به فرسودگی شغلی را افزایش می دهد.
بحث و نتیجه گیری: میزان فرسودگی شغلی در پرستاران مورد مطالعه کمتر از میانگین برآورد گردید. نظر می رسد مدیران باید تلاش نمایند این نشانگان را تا حد امکان در پرستاران کاهش دهند تا علاوه بر توجه به سلامت پرستاران، زمینه لازم برای افزایش کیفیت خدمات بهداشتی و درمانی در بیمارستان ها فراهم شود.
 
واژه‌های کلیدی: فرسودگی شغلی، پرستار، محیط کاری
متن کامل [PDF 566 kb]   (1202 دریافت)    
نوع مطالعه: توصیفی |
پذیرش: 1397/9/7 | انتشار الکترونیک پیش از انتشار نهایی: 1396/6/5 | انتشار: 1396/6/24

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.