روش‌هاي درماني غيرمرسوم (طب مكمل) نوعي از مداخلات پزشكي هستند كه حداقل در كشور ما به طور گسترده در دانشكده‌هاي پزشكي آموزش داده نمي‌شوند و به طور معمول در بيمارستان‌ها در دسترس نيستند. اين مقاله بر آن است تا نگاهي كوتاه به برخي از ابعاد حائز اهميت روش‌هاي درماني غير مرسوم داشته باشد. نتايج مطالعات متعدد نشان مي‌دهد كه استفاده از اين روش‌ها رو به افزايش است و ميزان شيوع استفاده از حداقل يكي از روش‌هاي غيرمرسوم (طب مكمل) در كشورهاي انگلستان 33 درصد، استراليا 45 درصد، ايران 42 درصد ، آمريكا 34 درصد، بلژيك 75-66 درصد، فرانسه 49 درصد، هلند 18 درصد و آلمان 30-20 درصد است.
مهم‌ترين چالشي كه امروز طب مكمل با آن روبروست، تشكيك در علمي بودن است. بر همين اساس استاندارد نمودن روش‌هاي طب مكمل با توجه به تجربي بودن آنها امري ضروري است. به نظر مي‌رسد در راستاي استانداردسازي اين روش‌ها مي‌توان اقدامات ذيل را پيشنهاد نمود:
- شناسايي وضعيت موجود در زمينه روش‌هاي درماني غير مرسوم (طب مكمل)
- شناسايي درمانگران داراي مهارت در اين زمينه
- راه‌اندازي سيستم اطلاع رساني
- نهادينه سازي انجام تحقيقات مستند و علمي بر روي روش‌هاي مطرح
- جذب منابع و تخصيص بودجه در راستاي محورهاي فوق‌الذكر
چنين رويكردي باعث ايجاد تحول و تداوم در اعتبار بخشي به تمام فرايندهاي درماني غيرمرسوم (طب مكمل) خواهد شد.

واژه‌های کلیدی: طب مکمل، طب جایگزین، استانداردسازی، اعتبار بخشی، نظام سلامت

متن کامل [PDF 198 kb]   (5838 دریافت)