دوره 9، شماره 4 - ( پاییز 1389 )
جلد 9 شماره 4 صفحات 383-371 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Fariba Borhani, Abbas Abbaszadeh, Mojgan Taebi, Simin Kohan. The relationship between self-efficacy and health beliefs among type2 diabetic patients. Payesh 2010; 9 (4) :371-383
URL: http://payeshjournal.ir/article-1-552-fa.html
URL: http://payeshjournal.ir/article-1-552-fa.html
فریبا یرهانی ، عباس عباس زاده ، مژگان تائبی ، سیمین کهن . ارتباط کارآمدی فردی و باورهای بهداشتی در مبتلایان به دیابت نوع 2. پایش. 1389; 9 (4) :371-383
چکیده: (7342 مشاهده)
کارآمدی فردی بیماران دیابتی، یکی از مهم‌ترین عوامل مؤثر در ادامه درمان و غلبه بر بیماری است. به نظر می‌رسد کارآمدی فردی، ارتباط زیادی با اعتقادات بهداشتی این بیماران داشته باشد.
در این پژوهش، کارآمدی فردی بیماران مبتلا به دیابت و اعتقادات بهداشتی آنان بر اساس مدل اعتقاد بهداشتی تعیین و ارتباط آنان با یکدیگر مورد بررسی قرار گرفته، علاوه بر این هر یک از اجزای مدل اعتقاد بهداشتی با یکدیگر و با متغیرهای فردی تحلیل شده است. برای تعیین عوامل فردی، کارآمدی فردی و اعتقاد بیماران مورد بررسی از پرسشنامه‌ای که بر اساس مدل اعتقاد بهداشتی طراحی شد، استفاده گردید.
400 بیمار بزرگسال مراجعه کننده به مراکز دیابت شهر کرمان مورد بررسی قرار گرفتند. کارآمدی فردی و اعتقادات بهداشتی بیماران در حد متوسط بود. ارتباط معنی‌دار آماری بین این دو متغیر وجود داشت و عامل تحصیلات بیشترین تأثیر را با اکثر اجزای مدل و با کارآمدی فردی بیماران نشان داد. اکثر اجزای مدل با یکدیگر رابطه معنی‌داری داشتند. ارتباط راهنمای عمل با ابعاد فواید درک شده و موانع درک شده معنی‌دار نبود. برای افزایش کارآمدی فردی بیماران که نتیجه آن افزایش خودمراقبتی آنان است، باید در ایجاد و توسعه اعتقادات مثبت بهداشتی در آنان تلاش کرد. مراقبان سلامت به دلیل ارتباط مداوم با بیماران می‌توانند در ایجاد اعتقادات بهداشتی و کارآمدی فردی بیماران، تأثیر زیادی داشته باشند.
نتایج نشان می‌دهد که بعد راهنمای عمل که به طور غیرمستقیم به نقش کادر بهداشتی ـ درمانی و رسانه‌ها اشاره می‌کند، تأثیر کافی در تقویت اعتقادات بهداشتی ندارد. بررسی بیشتر و انجام اقدامات مرتبط در این زمینه پیشنهاد می‌گردد.
در این پژوهش، کارآمدی فردی بیماران مبتلا به دیابت و اعتقادات بهداشتی آنان بر اساس مدل اعتقاد بهداشتی تعیین و ارتباط آنان با یکدیگر مورد بررسی قرار گرفته، علاوه بر این هر یک از اجزای مدل اعتقاد بهداشتی با یکدیگر و با متغیرهای فردی تحلیل شده است. برای تعیین عوامل فردی، کارآمدی فردی و اعتقاد بیماران مورد بررسی از پرسشنامه‌ای که بر اساس مدل اعتقاد بهداشتی طراحی شد، استفاده گردید.
400 بیمار بزرگسال مراجعه کننده به مراکز دیابت شهر کرمان مورد بررسی قرار گرفتند. کارآمدی فردی و اعتقادات بهداشتی بیماران در حد متوسط بود. ارتباط معنی‌دار آماری بین این دو متغیر وجود داشت و عامل تحصیلات بیشترین تأثیر را با اکثر اجزای مدل و با کارآمدی فردی بیماران نشان داد. اکثر اجزای مدل با یکدیگر رابطه معنی‌داری داشتند. ارتباط راهنمای عمل با ابعاد فواید درک شده و موانع درک شده معنی‌دار نبود. برای افزایش کارآمدی فردی بیماران که نتیجه آن افزایش خودمراقبتی آنان است، باید در ایجاد و توسعه اعتقادات مثبت بهداشتی در آنان تلاش کرد. مراقبان سلامت به دلیل ارتباط مداوم با بیماران می‌توانند در ایجاد اعتقادات بهداشتی و کارآمدی فردی بیماران، تأثیر زیادی داشته باشند.
نتایج نشان می‌دهد که بعد راهنمای عمل که به طور غیرمستقیم به نقش کادر بهداشتی ـ درمانی و رسانه‌ها اشاره می‌کند، تأثیر کافی در تقویت اعتقادات بهداشتی ندارد. بررسی بیشتر و انجام اقدامات مرتبط در این زمینه پیشنهاد می‌گردد.
نوع مطالعه: توصیفی |
پذیرش: 1397/9/7 | انتشار: 1389/7/23
پذیرش: 1397/9/7 | انتشار: 1389/7/23
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |