آیا آزمون غربالگری دنور 2 دارای پایایی و اعتبار مناسب برای غربالگری اختلالات تکاملی در کودکان صفر تا 6 ساله شهر تهران هست؟ - پایش
دوره 10، شماره 4 - ( پاییز 1390 )                   جلد 10 شماره 4 صفحات 475-469 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


چکیده:   (9108 مشاهده)
با توجه به شيوع ده درصدي اختلالات تكاملي و اهميت تشخيص زودرس آنها و همچنين با در نظر گرفتن کمبود آزمون‌هاي غربالگري معتبر و استاندارد شده در ايران، در اين مطالعه ضمن ترجمه و بومي سازي، اعتبار و پايايي نسخه فارسي آزمون غربالگري تكاملي دنور2 براي ارزيابي تکامل کودکان ايراني مورد بررسي و تأييد قرار گرفت.
پس از ترجمه نسخه اصلي آزمون دنور2، نسخه فارسي آزمون از نظر صحت ترجمه و اعتبار محتوا بررسي شد. سپس آزمون در 4 مرکز ارايه دهنده خدمات بهداشتي ـ درماني در تهران در مورد 221 کودک صفر تا 6 ساله انجام شد. براي تعيين ضريب توافق، کودکان با آزمون ASQ (Ages & Stages Questionnaire) يا معاينه پزشک نيز مورد ارزيابي تکاملي قرار گرفتند. روش نمونه گيري به صورت نمونه گيري خوشه‌اي در دسترس تا پر شدن حجم نمونه بود. براي تعيين پايايي از روش بازآزمايي و تعيين ضريب
کودر ـ ريچاردسون و از ضريب α کرونباخ براي تعيين همبستگي دروني استفاده شد. اطلاعات به دست آمده توسط نرم‌افزار SPSS مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت.
اختلال تکاملي در 34 درصد از کودکاني که با دنور 2 و 12 درصد از کساني که با ASQ مورد بررسي قرار گرفتند، مشاهده شد. ضريب توافق بين دنور 2 و ASQ ضعيف بود (21/0). ضريب توافق بين دنور 2 و معاينه پزشک 44/0 تعيين شد كه در حد متوسط است. تمام سؤالات آزمون داراي اعتبار محتوايي بوده و نياز به تغيير نداشتند. ضريب کودر ـ ريچاردسون براي حيطه‌هاي مختلف تکاملي بين 61 تا 74 درصد بود. در آزمون ـ بازآزمون نيز ضريب کاپا 87 درصد و براي آزمون توسط دو آزمونگر 76 درصد تعيين شد.
بنا بر اين آزمون دنور 2 داراي پايايي و اعتبار خوبي براي ارزيابي تکامل کودکان ايراني است و مي‌توان به عنوان يک تست غربالگر از آن استفاده کرد. ولي ضرايب توافق پايين و متوسط با ASQ و ويزيت پزشك مؤيد ضرورت تهيه و استانداردسازي آزمون‌هاي تشخيصي تكاملي در ايران است.
متن کامل [PDF 137 kb]   (4561 دریافت)    
نوع مطالعه: توصیفی |
پذیرش: 1389/2/19 | انتشار الکترونیک پیش از انتشار نهایی: 1389/7/17 | انتشار: 1390/7/23

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.