هدف پژوهش حاضر، بررسی تاثیر نابرابری درآمدی بر امید به زندگی در ایران در فاصله‌ی زمانی (1389-1350) است. برای تحلیل موضوع از روش جوهانسن ـ جوسیلیوس استفاده شده است. بر اساس نتایج به‌دست آمده از این روش، اثرگذاری ضرایب متغیر‌ها بر اساس مبانی نظری مورد انتظار بوده و از نظر آماری معنی‌دار بود. نتایج حاکی از آن است که در بلند‌مدت، یک درصد افزایش در نابرابری درآمدی باعث کاهش 24/0 درصد در امید به زندگی شده و یک درصد افزایش در هریک از متغیر‌های تعداد پزشکان، نرخ باسوادی و تولید ناخالص داخلی سرانه به ترتیب باعث افزایش 0/08، 0/08 و 0/007 درصد در امید به زندگی می شود. هم چنین نتایج بر اساس ضریب جمله‌ی تصحیح خطا، حاکی از آن است که در هر دوره حدود 0/01 از عدم تعادل کوتاه‌مدت، برای رسیدن به تعادل بلند‌مدت تعدیل می‌شود.

واژه‌های کلیدی: امید به زندگی، نابرابری درآمدی، هم‌انباشتگی، روش جوهانسن- جوسیلیوس

متن کامل [PDF 2672 kb]   (2094 دریافت)