مقدمه: خودکارآمدی جنسی یکی از ارکان قابل اهمیت جهت برخورداری از کیفیت زندگی جنسی مطلوب می باشد. مطالعه حاضر با هدف تعیین تأثیر روایت درمانی بر خودکارآمدی جنسی و کیفیت زندگی جنسی در زنان انجام شد.
مواد و روش کار: این مطالعه نیمه تجربی بر روی ٨٢ زن در سنین باروری انجام شد. از بین مراکز جامع سلامت وابسته به دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی شهر تهران، دو مرکز به صورت تصادفی انتخاب شدند. سپس از بین زنان مراجعه کننده، ٨٢ نفر مطابق با معیارهای پژوهش به صورت در دسترس انتخاب و سپس به صورت تصادفی در دو گروه ٤١ نفره قرار داده شدند. در گروه مداخله، روایت درمانی طی چهار جلسه ٩٠ دقیقه ای انجام شد. گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکردند. داده ها با استفاده از پرسشنامه استاندارد خودکارآمدی جنسی (SSEQ) و پرسشنامه کیفیت زندگی جنسی (SQOL-F)، قبل و یک ماه بعد از مداخله گردآوری شدند. تجزیه و تحلیل داده‌ها با استفاده از میانگین و انحراف معیار، تعداد و درصد، آزمون t مستقل و زوجی، من ویتنی و فیشر انجام شد.
یافته‌ها: گروه مداخله و کنترل از نظر مشخصات دموگرافیک و بالینی تفاوت معناداری نداشتند. قبل از انجام مداخله، خودکارآمدی جنسی در گروه مداخله و گروه کنترل تفاوت معنی‌داری نداشت؛ اما این تفاوت پس از اجرای مداخله، بین دو گروه مداخله و کنترل معنادار بود. قبل از انجام مداخله کیفیت زندگی جنسی در گروه مداخله و گروه کنترل تفاوت معنی‌داری نداشت،اما پس از اجرای مداخله، در گروه مداخله و گروه کنترل تفاوت معنی‌داری مشاهده شد. همچنین بررسی قبل و بعد از مداخله در هر یک از گروهها نشان داد که خودکارآمدی جنسی و کیفیت زندگی جنسی در گروه مداخله تفاوت معنی داری داشته است؛ درحالیکه این تفاوت در گروه کنترل معنی دار نبود.
نتیجه‌گیری: به نظر می‌رسد استفاده از رویکرد روایت درمانی روش مناسبی جهت ارتقای خودکارآمدی جنسی و کیفیت زندگی جنسی زنان ‌باشد؛ لذا استفاده از این رویکرد در مشاوره‌های جنسی در مراکز بهداشت پیشنهاد می‌گردد.