مقایسه خودکارآمدی کیفیت زندگی و کیفیت خواب دانشجویان پزشکی با اعتیاد و بدون اعتیاد اینترنتی - پایش
دوره 21، شماره 2 - ( فروردین ـ اردیبهشت 1401 )                   جلد 21 شماره 2 صفحات 205-197 | برگشت به فهرست نسخه ها

Ethics code: IR.IAU.SRB.REC.1397.164


XML English Abstract Print


1- دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکز، تهران، ایران
2- دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات، تهران، ایران
3- دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران جنوب، تهران، ایران
4- دانشگاه علوم پزشکی ایران، تهران، ایران
چکیده:   (1580 مشاهده)
مقدمه: اعتیاد به اینترنت به عنوان یک آسیب نوپدید در نسل جوان و‌ به‌ویژه در دانشجویان سبب بی‌توجهی‌ به ‌سلامت جسمی و روانی، کاهش کیفیت ‌زندگی، مشکلات خواب و مشکلات ‌تحصیلی شده است. همچنین، خودکارآمدی به عنوان یکی از ویژگی­های شخصیتی می­تواند در اعتیاد با اینترنت نقش داشته باشد. هدف از پژوهش حاضر، مقایسه خودکارآمدی، کیفیت زندگی و کیفیت خواب دانشجویان پزشکی با اعتیاد و بدون اعتیاد اینترنتی بود.
مواد و روش کار: پژوهش حاضر از نوع مقطعی و به روش توصیفی- تحلیلی انجام شد. جامعه آماری آن کلیه دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی تهران در سال تحصیلی ۹۹- ۱۳۹۸ بودند که با استفاده از روش نمونه­ گیری تصادفی طبقه­ای، ۳۰۰ (۱۱۵ مرد و ۱۸۵ زن) نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. برای جمع­آوری داده­های پژوهش از پرسشنامه­ های اعتیاد به اینترنت یانگ، کیفیت زندگی (SF-۳۶)، خودکارآمدی شرر و کیفیت خواب پیتزبورگ و به‌منظور تحلیل آماری داده­ها از روش­های تحلیل واریانس چند­متغیری استفاده شد.
یافته­ ها: در پژوهش حاضر، ۳۰۰ دانشجوی پزشکی و دندانپزشکی با دامنه سنی ۱۸ تا ۳۹ سال شرکت داشتند. (۴۰نفر با و ۶۰نفر بدون اعتیاد به اینترنت) تحلیل واریانس چند متغیری نشان داد که بین کیفیت زندگی، خودکارآمدی و کیفیت خواب کاربران با اعتیاد و بدون اعتیاد به اینترنت تفاوت معنادار وجود دارد.
 نتیجه­ گیری: بر اساس نتایج پژوهش حاضر می­توان گفت که کاربران معتاد به اینترنت از کیفیت زندگی، کیفیت خواب و خودکارآمدی پایین­ تری نسبت به کاربران عادی برخوردارند.
متن کامل [PDF 702 kb]   (706 دریافت)    
نوع مطالعه: کارآزمایی بالینی | موضوع مقاله: روانشناسی سلامت
دریافت: 1400/6/16 | پذیرش: 1400/11/24 | انتشار الکترونیک پیش از انتشار نهایی: 1401/1/24 | انتشار: 1401/2/20

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.