دوره 18، شماره 3 - ( خرداد ـ تیر 1398 )
جلد 18 شماره 3 صفحات 230-221 |
برگشت به فهرست نسخه ها
دانشکده مدیریت و علوم انسانی، دانشگاه دریانوردی و علوم دریایی چابهار، چابهار، ایران
چکیده: (6402 مشاهده)
مقدمه: یکی از عوامل مؤثر بر امید به زندگی مخارج سلامت است. با توجه به تأثیرات و نتایج متفاوت مخارج سلامت خصوصی و عمومی بر سلامت در ایران، هدف مطالعه حاضر بررسی رابطه علیت بین مخارج سلامت عمومی و خصوصی با امید به زندگی در دوره کوتاه‌مدت و بلندمدت برای ایران است.
مواد و روش کار: این مطالعه توصیفی- تحلیلی و کاربردی در سطح ملی با استفاده از مدل تصحیح خطای برداری برای ایران انجام شد. داده‌های موردنیاز از نوع سری زمانی سالانه و برای سالهای 2017-2000 از پایگاه داده‌ای بانک جهانی استخراج شد. مدل تحقیق و آزمون‌های موردنیاز در نرم‌افزار Eviews 10 برآورد گردید.
یافته ها: نتایج نشان داد رابطه علیت دوطرفه بین مخارج سلامت عمومی و امید به زندگی در کوتاه‌مدت و بلندمدت وجود دارد، همچنین مخارج سلامت خصوصی رابطه علی بر امید به زندگی داشت ولی امید به زندگی تأثیر علی بر مخارج سلامت خصوصی در کوتاه‌مدت و بلندمدت نداشت. تعداد سالهای تحصیل و درآمد تأثیر مثبت و تورم تأثیر منفی بر مخارج سلامت خصوصی و عمومی در ایران داشت.
بحث و نتیجه گیری: مخارج سلامت عمومی تأثیر علی بر امید به زندگی داشت، بنابراین سیاست‌هایی در راستای سرمایهگذاری بیشتر در زیرساختها و افزایش خدمات پیشگیرانه بهداشتی، بهبود و ارتقای فنّاوری‌های حوزه سلامت و آموزش نیروهایهای متخصص که به مخارج عمومی وابسته است، برای ارتقای سطح سلامت جامعه ضروری است. همچنین با توجه به تأثیر علی مخارج سلامت خصوصی بر امید به زندگی، جهت افزایش امید به زندگی و سلامت جامعه سیاست‌های حمایتی و بیمهای از خانوار کم‌درآمد جهت جبران بخشی از هزینه های سلامت ضروری است.
مواد و روش کار: این مطالعه توصیفی- تحلیلی و کاربردی در سطح ملی با استفاده از مدل تصحیح خطای برداری برای ایران انجام شد. داده‌های موردنیاز از نوع سری زمانی سالانه و برای سالهای 2017-2000 از پایگاه داده‌ای بانک جهانی استخراج شد. مدل تحقیق و آزمون‌های موردنیاز در نرم‌افزار Eviews 10 برآورد گردید.
یافته ها: نتایج نشان داد رابطه علیت دوطرفه بین مخارج سلامت عمومی و امید به زندگی در کوتاه‌مدت و بلندمدت وجود دارد، همچنین مخارج سلامت خصوصی رابطه علی بر امید به زندگی داشت ولی امید به زندگی تأثیر علی بر مخارج سلامت خصوصی در کوتاه‌مدت و بلندمدت نداشت. تعداد سالهای تحصیل و درآمد تأثیر مثبت و تورم تأثیر منفی بر مخارج سلامت خصوصی و عمومی در ایران داشت.
بحث و نتیجه گیری: مخارج سلامت عمومی تأثیر علی بر امید به زندگی داشت، بنابراین سیاست‌هایی در راستای سرمایهگذاری بیشتر در زیرساختها و افزایش خدمات پیشگیرانه بهداشتی، بهبود و ارتقای فنّاوری‌های حوزه سلامت و آموزش نیروهایهای متخصص که به مخارج عمومی وابسته است، برای ارتقای سطح سلامت جامعه ضروری است. همچنین با توجه به تأثیر علی مخارج سلامت خصوصی بر امید به زندگی، جهت افزایش امید به زندگی و سلامت جامعه سیاست‌های حمایتی و بیمهای از خانوار کم‌درآمد جهت جبران بخشی از هزینه های سلامت ضروری است.
نوع مطالعه: توصیفی |
دریافت: 1398/2/14 | پذیرش: 1398/4/15 | انتشار الکترونیک پیش از انتشار نهایی: 1398/4/23 | انتشار: 1398/4/25
دریافت: 1398/2/14 | پذیرش: 1398/4/15 | انتشار الکترونیک پیش از انتشار نهایی: 1398/4/23 | انتشار: 1398/4/25
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |