دوره 18، شماره 3 - ( خرداد ـ تیر 1398 )
جلد 18 شماره 3 صفحات 240-231 |
برگشت به فهرست نسخه ها
محمود طاووسی1 
، سمیرا محمدی2 ، ژیلا صدیقی1 ، راحله رستمی1 ، علی اصغر حائری مهریزی* 1
، سمیرا محمدی2 ، ژیلا صدیقی1 ، راحله رستمی1 ، علی اصغر حائری مهریزی* 1
1- مرکز تحقیقات سنجش سلامت، پژوهشکده علوم بهداشتی جهاد دانشگاهی، تهران، ایران
2- دانشکده بهداشت و ایمنی، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران
2- دانشکده بهداشت و ایمنی، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران
چکیده: (4708 مشاهده)
مقدمه: رسانه های ارتباط جمعی و شبکه های اجتماعی تلاش دارند اطلاعات مربوط به سلامت را به منظور افزایش آگاهی و ارتقای سلامت مردم در اختیار آنها قرار دهند. مطالعه حاضر با هدف بررسی میزان اعتماد شهروندان تهرانی به اطلاعات سلامت رسانههای ارتباط جمعی (تلویزیون، رادیو، اینترنت، اپلیکیشن‌های موبایل، تلفن همراه، رسانههای مکتوب و شبکه‌های ماهواره‌ای) و شبکه های اجتماعی مجازی (تلگرام، اینستاگرام، فیس بوک و واتس آپ) و نیز تعیین عوامل موثر بر آن انجام شد
مواد و روش کار: در این مطالعه مقطعی تعدادی از شهروندان 65-18 ساله شهر تهران با استفاده از نمونهگیری خوشهای چند مرحلهای مورد بررسی قرار گرفتند. دادهها با استفاده از پرسشنامه روا و پایا گردآوری گردیده و با استفاده از روش‌های آمار توصیفی و استنباطی و با بهره گیری از نرم افزار SPSSنسخه 23 تحلیل شدند.
یافته‌ها: در مجموع 1174 نفر با میانگین (انحراف معیار) سنی (13/02)37/2 سال و میانگین (انحراف معیار) تعداد سال‌های تحصیل (3/8) 12/5 سال مورد بررسی قرار گرفتند. اعتماد شرکت کنندگان به اطلاعات سلامت تلویزیون(حدود 65 درصد) و رادیو (حدود 56 درصد) بیشتر از دیگر رسانههای ارتباط جمعی بود؛ این میزان برای شبکه های اجتماعی مجازی (حدود 30 درصد) گزارش شد. نتایج تحلیل رگرسیون لجستیک چندگانه نشان داد هیچیک از متغیرهای دموگرافیک بر بخت اعتماد به اطلاعات سلامت در این رسانهها تاثیر معنادار نداشتند. اما نشان داده شد بخت اعتماد شرکت کنندگان به اطلاعات سلامت در رسانههای مورد بررسی از حدود 2 تا 3/4 برابر به ازای هر واحد افزایش در میانگین نمره استفاده از این اطلاعات افزایش می یابد (شایان ذکر است میزان استفاده بر اساس طیف 5 گزینه ای نمره گذاری و برای هر یک از رسانه ها محاسبه شد).
بحث و نتیجه گیری: نتایج حاصل از مطالعه نشان داد مردم به تلویزیون و رادیو به عنوان منبع اطلاعات سلامت، بیش از دیگر رسانههای ارتباط جمعی و نیز شبکه های اجتماعی مجازی اعتماد دارند که این امر بر رسالت مهم این دو رسانه در حفظ و ارتقای سلامت مردم و مسئولیت مهم متولیان آنها در تولید و انتشار اطلاعات سلامت تاکید دارد.
مواد و روش کار: در این مطالعه مقطعی تعدادی از شهروندان 65-18 ساله شهر تهران با استفاده از نمونهگیری خوشهای چند مرحلهای مورد بررسی قرار گرفتند. دادهها با استفاده از پرسشنامه روا و پایا گردآوری گردیده و با استفاده از روش‌های آمار توصیفی و استنباطی و با بهره گیری از نرم افزار SPSSنسخه 23 تحلیل شدند.
یافته‌ها: در مجموع 1174 نفر با میانگین (انحراف معیار) سنی (13/02)37/2 سال و میانگین (انحراف معیار) تعداد سال‌های تحصیل (3/8) 12/5 سال مورد بررسی قرار گرفتند. اعتماد شرکت کنندگان به اطلاعات سلامت تلویزیون(حدود 65 درصد) و رادیو (حدود 56 درصد) بیشتر از دیگر رسانههای ارتباط جمعی بود؛ این میزان برای شبکه های اجتماعی مجازی (حدود 30 درصد) گزارش شد. نتایج تحلیل رگرسیون لجستیک چندگانه نشان داد هیچیک از متغیرهای دموگرافیک بر بخت اعتماد به اطلاعات سلامت در این رسانهها تاثیر معنادار نداشتند. اما نشان داده شد بخت اعتماد شرکت کنندگان به اطلاعات سلامت در رسانههای مورد بررسی از حدود 2 تا 3/4 برابر به ازای هر واحد افزایش در میانگین نمره استفاده از این اطلاعات افزایش می یابد (شایان ذکر است میزان استفاده بر اساس طیف 5 گزینه ای نمره گذاری و برای هر یک از رسانه ها محاسبه شد).
بحث و نتیجه گیری: نتایج حاصل از مطالعه نشان داد مردم به تلویزیون و رادیو به عنوان منبع اطلاعات سلامت، بیش از دیگر رسانههای ارتباط جمعی و نیز شبکه های اجتماعی مجازی اعتماد دارند که این امر بر رسالت مهم این دو رسانه در حفظ و ارتقای سلامت مردم و مسئولیت مهم متولیان آنها در تولید و انتشار اطلاعات سلامت تاکید دارد.
نوع مطالعه: توصیفی |
دریافت: 1398/4/3 | پذیرش: 1398/4/9 | انتشار الکترونیک پیش از انتشار نهایی: 1398/4/11 | انتشار: 1398/4/25
دریافت: 1398/4/3 | پذیرش: 1398/4/9 | انتشار الکترونیک پیش از انتشار نهایی: 1398/4/11 | انتشار: 1398/4/25
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |