سوگند تورانی، نرگس رفیعی، سید کاظم ملکوتی، شهناز ریماز، علیرضا حیدری،
دوره 20، شماره 5 - ( 7-1400 )
مقدمه: ترجمان دانش عبارت است از فرآیند تولید، تبادل و به‌کارگیری صحیح دانش ازنظر اخلاقی، که از برهم‌کنش میان پژوهشگران و مصرف‌کنندگان سلامت، منجر به تولید محصولات مؤثرتر و نظام ارائه خدمات سلامت قوی‌تر می شود. پژوهشهای کمک کننده به سیاستگذاری در حوزه ترجمان دانش، یکی از نیازهای نظام سلامت کشور است و باید فعالیت در این حوزه توسعه یابد. این مطالعه با هدف بررسی وضعیت ترجمان دانش دانشگاه علوم پزشکی ایران در سال 1397 انجام شد.
مواد و روش کار: در این مطالعه مقطعی، 9 دانشکده و 33 مرکز تحقیقاتی دانشگاه علوم پزشکی ایران که با بیش از 3 سال سابقه تأسیس داشتند به‌صورت سرشماری وارد مطالعه شده و با استفاده از پرسشنامه معتبر "خودارزیابی سازمان‌های تولیدکننده دانش"، وضعیت ترجمان دانش آنها ارزیابی شد. داده‌ها با بهره گیری از نرم‌افزار SPSS.18 و با استفاده از محاسبه میانگین و انحراف معیار توصیف شدند.
یافته‌ها: میانگین امتیازات در حیطه‌های "سؤال پژوهش"، "تولید دانش"، "انتقال دانش" و "ترویج استفاده از شواهد" به ترتیب (2/31)، (2/83)، (2/35) و (2/20) (از 5) به دست آمد. بیشترین نقاط ضعف در حیطه انتقال دانش و بیشترین نقاط قوت مربوط به حیطه تولید دانش بودند.
نتیجه‌گیری: نتایج نشان دادند که ظرفیت پژوهش و تولید دانش در دانشگاه علوم پزشکی ایران تا حدودی قابل‌قبول و مناسب است اما نقاط ضعف قابل‌توجهی در حیطه‌های سوال پژوهش، انتقال دانش و ترویج استفاده از شواهد، خصوصاً در تعامل بین محققان و کاربران دانش وجود دارد. لذا پیشنهاد می‌شود سیاست‌های جامعی در سطوح کشوری و دانشگاهی در جهت تسهیل ارتباط بین محققان و کاربران دانش و حمایت از فعالیت‌های ترجمان دانش تدوین شود.
