سالمندی دوران حساسی از زندگی بشر است و توجه به مسایل و نیازهای این مرحله یک ضرورت اجتماعی است. با در نظر داشتن نیازهای خاص این دوران توجه به کیفیت زندگی در سالمندان نیز امر مهمی است که عمدتا مورد غفلت قرار می گیرد. در پژوهش حاضر به بررسی کیفیت زندگی مرتبط با سلامتی در سالمندی و عوامل جمعیتی موثر بر آن پرداخته شده است. نمونه مورد مطالعه به روش نمونه گیری خوشه ای تصادفی شده در سطح مناطق 22 گانه شهر تهران انتخاب گردید. ابزار به کار برده شده به منظور اندازه گیری کیفیت زندگی، گونه فارسی
پرسشنامه (The short form health survey: SF-36) بود. همچنین اطلاعات مربوط به وضعیت سلامتی افراد از نظر ابتلا به بیماری های مزمن زمینه ای و نیز عوارض کوتاه مدت از طریق مصاحبه جمع آوری گردید. در مجموع 396 سالمند مورد مطالعه قرار گرفتند. از این تعداد، 39.6% مصاحبه شوندگان زن و 80.3% متاهل بودند. از نظر توزیع سنی، 82.1% و گروه سنی 74-60 سال بوده و میانگین سال های تحصیل آنان 5.3 سال بود. در بررسی رابطه بین جنس و وضعیت سلامتی با میانگین امتیازهای سنجش های کیفیت زندگی در تمامی ابعاد تفاوت معنی داری از نظر آماری به دست آمد (P=0.007 to <0.001). در بررسی رابطه بین متغیرهای سن، تحصیلات، تاهل و شغل با امتیازهای سنجش های کیفیت زندگی نیز، در بیشترین موارد روابط آماری معنی داری مشاهده شد. یافته های مطالعه نشان دهنده آن است که کیفیت زندگی مرتبط با سلامتی در سالمندان با وضعیت سلامتی و متغیرهای جمعیتی وابسته است. باتوجه به نیازهای ویژه در این دوران، کیفیت زندگی در سالمندان می تواند به راحتی مورد تهدید قرار گرفته و از این رو در نظر داشتن عوامل زمینه ای موثر بر سطح کیفیت زندگی دوران سالمندی دارای اهمیت بالقوه ای است.

واژه‌های کلیدی: کیفیت زندگی، سالمندی، مشخصات جمعیتی، بیماری های مزمن

متن کامل [PDF 234 kb]   (2650 دریافت)